UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Apr 16, 2013 16:38:08 GMT -5 |
Post by Valentina on Apr 16, 2013 16:38:08 GMT -5
Behendig klom Valentina over een hek dat het steegje in tweeën deelde. Ze landde soepeltjes op haar voeten, ging diep door haar hurken en keek even over haar schouder. Twee mannen, duidelijk van de gemeente zo in pak, kwamen net hijgend de hoek om. Een halfslachtig lachje kroop om haar lippen. 'So long, suckers', mompelde ze. Snel veerde ze overeind en rende verder. Als een kat sprong ze over een tinnen vuilnisbak die in de weg stond. Valentina wist precies welke kant ze op moest om zich veilig te stellen. Links, rechts, en nog eens een hoek om. Dan zou ze bij de andere straat uitkomen die een blok verder parallel liep aan de straat waar ze eerst was. Haar dag was nog niet eens zo slecht geweest, totdat die vervelende mannetjes waren verschenen. Ze kwamen de zoveelste betaling ophalen voor de onkosten van de begrafenis. Van de tienduizend die het had gekost, was er nog steeds achtduizendzeshondervijftig over. Het afbetalen schoot maar niet op. Zelfs niet met de kraken die ze pleegde. Al had dat er meer mee te maken dat Valentina liever niet betaalde. Ze vond het een schande dat een kind was beladen met een dergelijke schuld. Ze gunde de gemeente geen ene cent! Aan het einde van de steeg waar ze zich nu bevond, kwam Valentina tot een plotselinge halt. Ze haalde een paar keer diep adem om tot rust te komen. Rennend zou ze te veel opvallen tussen de "normale" mensen. Beheerst trok ze de capuchon van haar groene sweater over haar hoofd. Ze borg haar handen in de zak op de buik en liep rustig het steegje uit. Vluchtig keek ze om zich heen of er geen gevaar was, gemeentemannetjes, Wildcats, wat dan ook. Het leek rustig, waardoor Valentina zich opgelucht liet meevoeren door de mensenstroming.
|
|