UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Apr 26, 2013 7:14:18 GMT -5 |
Post by Valentina on Apr 26, 2013 7:14:18 GMT -5
Valentina werd de rechtszaal van het kantongerecht binnengeleid. Het was een wandeling die ze al vaker had gemaakt. Misschien iets te vaak. Links van haar liep de agent die haar had gearresteerd, rechts liep haar -door de staat toegewezen- advocaat. Je kon het ook wel een pro deo advocaat noemen. De handboeien rinkelde even op het moment dat Valentina een pluk haar uit haar gezicht streek. Ze werd, zoals altijd, links in de banken gezet. Rechts was standaard de plek voor het OM. Even keek Valentina opzij. Wie was het deze keer? In al haar jaren had ze, dacht ze, onderhand iedereen wel gezien van het OM. Haar ogen werden wat groter van verbazing. Dat rode overhemd, die eigenwijze haren. Het kon toch niet? Blaze? De man, Blaze, had ze enkele weken geleden voor het eerst ontmoet in het park. Hij was naar haar toe gekomen, had geïnformeerd naar de hotdogs en was er een paar gaan halen. Het gesprek verder was kort en aarzelend geweest. Hij wilde bepaalde plekken in de stad zien. Zij kon die wel tonen, maar dan moest hij zelf weten wat hij wilde zien. Verder dan dat waren ze niet gekomen. Valentina schudde kort haar hoofd bij de herinnering. Het leven was vaag. Haar advocaat keek naar haar opzij. 'Oké, wees eerlijk en laat vooral je achtergrond meespelen. Het OM van vandaag is een harde, maar misschien kun je ermee zorgen dat je niet de maximale straf krijgt', fluisterde haar advocaat haar toe. 'Wat jij wilt', mompelde Valentina terug. Het zou haar niet heel veel kunnen schelen als ze een keer langer moest zitten dan twee of drie weken. Misschien zou het haar wat meer rust geven. Wie oplette, zou weten dat er een bepaalde cyclus in haar strafblad zat. De overtredingen volgden zich in een bepaald patroon op. Deze keer waren de aanklachten; verstoring van openbare orde en het in bezit zijn van softdrugs met de intentie om te verkopen. Even als alle voorgaande aanklachten waren het maar onschuldige dingen. Geen enkele keer had Valentina iets ontkent of gevraagd voor hoger beroep. Iets wat andere draaideur crimineeltjes juist wel deden. Zij bekende juist schuld, of -zoals nu het geval was- had ze zich op heterdaad laten betrappen. 'Allen staan voor de rechter!', riep de kamerwacht. De deur aan de zijkant ging open. Valentina kwam netjes van haar stoel af, evenals haar advocaat.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 4, 2016 13:09:31 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 4, 2016 13:09:31 GMT -5
Verveeld keek hij in de spiegel. Hij had hier geen keuze in gehad, het document was op zijn bureau gegooid en hij moest het er maar mee doen. Het was een simpele zaak en de dame in kwestie was al vaker in de rechtszaal geweest en doordat hij het vluchtig door had gelezen, had hij er totaal niet bij stil gestaan dat hij de dame al ontmoet had. Deze zitting zou snel afgelopen zijn, hoeveel wilde hij er sowieso uitkrijgen? Als het maar niet onder de drie weken kwam, dan vond hij het goed. Hij kon er natuurlijk bijgooien dat ze al zo vaak dezelfde fout had gemaakt, dat het belangrijk was dat ze nu langer vast zou zitten. Maar deze zaak was 'te min' voor zijn doen. De man in kwestie deed voornamelijk zaken tegen moordenaars en hier en daar verkrachters. Deze zaak wilde hij dan ook het liefst snel afgehandeld hebben. Hij streelde zijn haren achterover en terwijl hij zijn eigenwijze haren weer terug zag schieten in de verkeerde richting, besloot hij dat het tijd was om richting het pand waar de zitting zou beginnen. Zijn rode blouse werd vandaag vergezeld met een zwart gilet met witte strepen en een zwarte stropdas. zijn nette pantalon had dezelfde krijtstreep als het gilet. Met een hand in zijn zak liep hij het gebouw binnen om vervolgens plaats te nemen op 'zijn' stoel. Alec had altijd weinig oog voor de advocaat en de verdachte in kwestie. Hij leek pas uit gedachte te komen toen de kamerwacht iets riep. Zoals gewoonlijk stond Alec met tegenzin op en zelfs ook ietwat later als de rest. De rechter kwam in het normale gewaad binnen en ging zitten, op dat moment opende Alec zijn mond. "Anderhalve maand, dame in kwestie heeft deze overtreding al vaker gedaan. Het blijft aanhouden in een bepaalde reeks en hoe langer je haar van de straat houd, hoe minder makkelijk het word om terug te komen in het wereldje van de drugs." Alec gebaarde naar haar en keek nu dan ook voor het eerst haar kant uit. Hij knipte met een grijns in zijn vingers en weest naar haar als wijze van herkenning en groet. "Kitten." Alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat hij voor zijn beurt sprak en toen hij terug naar de rechter keek met diezelfde grijns waren de enige woorden die hij zei. "Maak er maar twee maanden van." De rechter was verbaasd over het gedrag van Alec, maar wist zichzelf niet geheel een houding te geven. Hij wreef door zijn baard, terwijl hij naar de advocaat keek. Alec rolde met zijn ogen, het was zo makkelijk om mensen op de kast te krijgen.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 4, 2016 14:20:30 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 4, 2016 14:20:30 GMT -5
'Bezwaar Edelachtbare', sprak Valentina haar pro deo advocaat, terwijl hij opstond. 'De houding van het OM duidt duidelijk op minachting van het hof én de verdachte. Tevens lijkt het erop dat het OM bekend is met de verdachte op persoonlijk niveau.' Daar leek de rechter weer van bij zinnen te komen. 'Toegestaan', erkende de rechter het bezwaar.' Vervolgens wendde hij zijn blik op Alec. 'De heer Blackquill, als u verder vervolgd in uw minachting, laat ik u verwijderen en schort ik deze zaak op tot er iemand anders beschikbaar is!', waarschuwde hij. Met een tevreden glimlach ging de pro deo advocaat weer zitten. 'Als de verdachte dan graag naar voren wilt treden', eiste de rechter. Valentina leek weinig onder de indruk van het hele gebeuren, in feite onderdrukte ze de hartverzakking van eerder. Met een stoïcijns gezicht betrad ze de getuigenbank. 'Steek je rechterhand op en zweer je dat je de waarheid zult spreken en niets anders dan de waarheid?', nam de rechter de gebruikelijke eed af. 'Dat zweer ik', antwoordde Valentina braaf. 'Ga zitten.' Ze nam plaats. 'Advocaat, uw getuigen', zei de rechter met een handgebaar naar het meisje. De pro deo advocaat stapte naar voren. 'Is jouw naam Valentina Dumas?' 'Dat is correct.' Valentina keek haar advocaat. Ze leek opzettelijk Alec niet aan te willen kijken. De vorige keer was dat vanwege haar verlegenheid. Nu was het omdat ze niet ten overstaan van de rest wilde blozen. 'En jij bent bekend met de man die het OM nu vertegenwoordigd?' Kut. 'Ja', antwoordde ze eerlijk, maar keek nog steeds niet naar hem. 'Waar ken je hem van?' Als Alec voor bezwaar zou roepen omdat het geen verband zou houden, dan zou de advocaat zeggen dat het weldegelijk doel had. Want zo zou zijn cliënte geen objectieve hoorzitting of eerlijk vonnis krijgen. 'Antwoord de vraag', eiste de rechter. 'Ik heb hem een tijd terug in het park ontmoet', antwoordde Valentina die een interessant punt op de vloer had gevonden met haar ogen. 'Wat is daar gebeurd? Wat geeft hem reden jou Kitten te noemen?', vervolgde de advocaat rustig. 'Er is niet veel gebeurd. Hij kwam bij mij staan, bood mij een hotdog aan en vroeg vervolgens naar leuke plekken in de stad', zei ze schouderophalend. 'Met welke bedoeling?', vroeg de advocaat door. 'Dat moet u hem vragen. Ik weet enkel dat hij een gezellige plek zocht.' De advocaat knikte even. 'Voel jij je door hem geïntimideerd?' 'Nee.' 'Waarom kijk je dan niet meer op?' Moest hij zulke vervelende vragen stellen? Dit ging toch om de drugs? 'Geen reden.' Dat was haar eerste leugen. 'Vind je het nog eerlijk als hij het OM blijft vertegenwoordigen?', vroeg de advocaat. 'Dat is niet aan mij om te oordelen...' 'Prima...' De advocaat liet het onderwerp voor nu liggen. Dit was nu aan de rechter om te bepalen. Daarom ging hij door naar waar de zaak eigenlijk om te doen was. 'Klopt het dat je drugs in je bezit had met de intentie om het door te verkopen?' Nu keek Valentina weer op, maar ze keek enkel naar haar advocaat. 'Dat klopt.' 'Waarom?' 'Om dezelfde reden als elke keer hiervoor. Ik heb geen onderdak en geen inkomen. Toch blijft de gemeente mij lastigvallen met rekeningen die ik niet kan betalen. Dus moet ik op een manier aan het geld ervoor zien te komen', antwoordde ze kalm. 'Wat voor rekeningen zijn dit?', vroeg haar advocaat. 'De kosten van de begrafenis van mijn moeder. Zij overleed vier jaar geleden, en er is niemand anders om geld van te trekken.' 'Geen verdere vragen meer, uwe Edelachtbare', sprak de advocaat, overtuigt dat dit voldoende was om Valentina een mildere straf te bezorgen. De rechter knikte en keek naar Alec. 'Uw getuigen', zei hij.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 4, 2016 15:07:48 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 4, 2016 15:07:48 GMT -5
De grijns op zijn lippen verdween niet. Vooral omdat deze hele poppenkast hem maar weinig deed. Het ging om een beetje drugs. Maar duidelijk moest alles even serieus gaan als bij een moordzaak. Alsof de advocaat zich hier beter door zou voelen en alsof hij werkelijk in een heftige rechtszaak terecht was gekomen. Hij was een van de eerste die had gesproken, maar hij liet op dit moment geen bezwaar horen. Hij had gezegd wat het geval was. De vragen die er werden gesteld waren behoorlijk amuserend en het verbaasde hem niks dat ze eerlijk antwoord gaf op de vragen die haar gesteld werden. Trager als hoe het nu ging, de vragen gingen ook nergens over. Wat zijn doel was geweest om een leuke plek te zoeken? Was dat niet voor de hand liggend genoeg? Hij moest toegeven dat dit voor een leuke dimensie zorgde, vragen die over hem gingen werden gesteld aan een ander. Terwijl hij enkele meters verderop in een stoel zat. Alsof hij totaal niet aanwezig was. De advocaat keek enkele tellen naar hem toen hij vroeg welke bedoeling hij had om naar een leuke plek te vragen en toen zijn blik werd beantwoord met de grijns die hij vaak op zijn lippen droeg. Keek hij terug naar Valentina. Misschien had hij gehoopt dat er zenuwen door zouden schemeren bij Alec. Maar dat zou niet het geval zijn. Hij wist zichzelf een houding te geven in de rechtszaal. 'Het OM moet altijd blijven lachen, ongeacht hoe slecht het ervoor staat' Geen twijfels laten doorschemeren. Niet teveel praten, want dan was er meer kans om iets verkeerds te zeggen. Alles, maar dan ook alles wat hier gezegd werd, kan tegen je gekeerd worden. Alec was nu aan de beurt om vragen te stellen, enkele tellen keek hij naar haar. Teveel vragen kon tot problemen zorgen. Vooral als ze het zielige begrafenis verhaal verder uit gingen melken. Natuurlijk vond hij het vervelend voor haar, maar zakelijk gezien was het niet handig. "Geen verdere vragen meer." Zei hij rustig en zo mocht Valentina terug gaan zitten. Normaal werd er zoveel doorgevraagd en dat Alec dit niet deed vond hij merkwaardig. "U had nog een getuige?" Alec knikte en keek richting de politieman. Hij gebaarde naar de politie toen hij eindelijk zijn getuige in de bank mocht zetten. "Naam." De politieman keek wat onzeker naar Alec, haast geïntimideerd. Dit terwijl hij enkel rustig naar de man keek. "Diego Marshall." Zei hij na een lange stilte. "Wat heb je gezien?" In plaats van de woorden in de mond te leggen van hem, zal hij de politie zelf het woord laten doen. "Ze was drugs aan het verkopen en we vonden nog wat in haar bezit wat ze duidelijk van plan was om te verkopen." Alec knikte. "Ik sta nog steeds bij mijn standpunt, twee maanden. Ze is hier al veel te vaak mee weg gekomen en nog steeds is het bewezen dat met een langere straf, het moeilijker is om terug te komen in de drugshandel." De rechter keek naar Alec, fronsend. Alec beantwoorde deze met diezelfde lach op zijn gezicht. "Waarom de bijnaam: Kitten?" Alec wees richting Valentina. "Sommige dames mogen nu eenmaal met die bijnaam aangesproken worden. Ze heeft iets weg van een kitten." Zei hij rustig. "Wat moet je dan met ze gedaan hebben? Of zal ik moeten zeggen: Wat moeten zij bij u gedaan hebben?" De advocaat had voor zijn beurt de vraag gesproken, maar de rechter leek het deze keer niet erg te vinden en keek enkel vragend naar Alec, wachtend op zijn antwoord. "Ik weet niet hoe het met jullie normen en waarden zit. Maar zonder enige aanraking kan ik dames een bijnaam geven. Blijkbaar is dit onmogelijk in jullie ogen. Maar je mag Valentina vragen of we elkaar hebben aangeraakt in sensuele zin." Een grijns, maar de twee heren hielden hun mond strak op elkaar. "Dus, zoals ik zei. Twee maanden. Ze is betrapt en dit is al meerde malen het geval geweest. Kitten in kwestie mag niet met groot gemak over drie weken weer de criminele wereld in rollen. Het zal jammer zijn voor de jongedame om bergafwaarts te gaan." Dat was zijn standpunt en Alec verwachtte dat de advocaat wel weer bezwaar zou maken.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 4, 2016 15:45:58 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 4, 2016 15:45:58 GMT -5
De verklaring van de agent voegde niet veel van waarde toe. Zeker niet omdat de verdachte schuld had bekend. Dat er een veroordeling zou komen, stond buiten kijf. Echter, hoe lang? Dat was nu aan de rechter. Hij keek naar de blonde jonge vrouw, alsof hij haar nu voor het eerst pas echt zag. Ze zag bleek, en slecht doorvoed. Waarschijnlijk leefde ze van de opvang en vrijgevigheid van mensen, zoals kennelijk Alec van het OM. De rechter vouwde de toppen van zijn vingers tegen elkaar aan. 'Hoe groot bedraagt de schuld nog?', vroeg hij aan de advocaat. Die keek kort in zijn papieren voordat hij antwoordde: 'Achtduizend-zevenhonderd-negenenzestig, en vijfentachtig cent.' Dat was nog een behoorlijk bedrag. 'Hoeveel was het oorspronkelijk?' 'Elfduizend rond.' Juist ja... 'Mejuffrouw Dumas, hoe ziet u uw toekomst in?' Wat? Waar ging dit nou weer over? Valentina keek met een vragende blik naar de rechter. 'Ik begrijp uw vraag niet.' 'Ongeacht de veroordeling van vandaag. Hoe groot schat u de kans in van een terugval naar het criminele circuit?', verduidelijkte de rechter. 'Met die schuld op mijn naam? Honderd procent. Zonder twijfel. Zonder opleiding of wat dan ook kom je nergens hier in Steelport. Dat weet u net zo goed als ik', antwoordde Valentina eerlijk. De rechter knikte peinzend. 'Juist ja... Ik ben het met u eens, en meen dat ik u vaker zal terugzien, ongeacht of ik u twee weken of twee maanden geef.' Hij pauzeerde even. Zijn borstelige wenkbrauwen raakten elkaar nu zijn frons dieper werd. 'Ik veroordeel u daarom tot ter beschikking van de staat. Er zal een voogd voor u worden gezocht. Deze zal al uw zaken beheren, totdat u de schuld heeft afgelost en zelf voorziend kunt zijn. Terwijl wij naar een voogd zoeken, zult u in hechtenis moeten blijven.' De rechter rechtte zijn rug en sloeg met zijn hamertje op het blok. 'Zaak gesloten.' Valentina keek met grote ogen naar de rechter alsof ze water zag branden. Nee, alsof haar ergste nachtmerrie voor haar stond in vlees en bloed en dreigde haar te verorberen. Ze was haar vrijheid compleet kwijt...
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 4, 2016 16:05:21 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 4, 2016 16:05:21 GMT -5
Het bedrag was te hoog en hoewel hij zichzelf al had voorgenomen het hele bedrag te betalen, vond hij dat zelfs te veel. Hij had het wel, maar om het aan een dood iemand weg te geven was tot daar aan toe. Dat een jongedame hiermee nog steeds mee geconfronteerd werd, vond hij belachelijk. Hij keek vragend naar de rechter, normaal was het niet zo moeilijk om iemand een maand te geven of twee. Zoveel verschil zat er niet in. Een lach kwam er op zijn gezicht van de uitspraak. Hoewel het een verrassende wending was geworden, was Alec het er niet mee oneens. Normaal gesproken werden deze dingen voor minderjarige gedaan. Die werden dan uit hun ouderlijk huis gezet. Maar aangezien zij geen huis had en geen ouders (Dacht hij), ging dit beide lastig. Nog nooit had een rechter zo'n slimme beslissing genomen en hij wilde hem haast de hand schudde. Maar in plaats daarvan opende hij zijn mond. "Ik kan haar voogd zijn." Verbaasd keken ze naar hem. De paar mensen die er zaten fluisterde van ongeloof. "Ze kan mijn boekhouding doen, zo leert ze een baan en verdient ze geld. Mijn huis is groot genoeg en kitten zal niet op de bank hoeven slapen. Plek voor zichzelf is er genoeg en als ze weer terug naar school wil, kan ik me dat veroorloven en haar een beter leven bieden." De blikken bleven hem met diezelfde ongeloof aankijken. "Als ze dat zelf accepteert, natuurlijk." Een glimlach, maar niet de normale grijns. Het was een eerlijke glimlach en er was een glimp van bezorgdheid in zijn ogen te bekennen.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 4, 2016 16:23:43 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 4, 2016 16:23:43 GMT -5
De rechter keek met verbazing naar Alec. Was er dan toch meer gebeurd in dat park? Maar het aanbieden stond hem vrij. De zoektocht naar een voogd kon weken, zelfs maanden duren, dus dit zou alles kunnen verkorten. Mits inderdaad mejuffrouw Dumas het eens was met dit aanbod buiten het systeem om. De rechter wendde zich tot de jongedame die nog steeds geschokt zat te kijken. 'Uw mening mejuffrouw Dumas? Laat ik duidelijk voor u stellen dat het lang kan duren voordat het systeem iemand voor u heeft gevonden. Als u dit aanbod aanvaard, zal ik weldra de juiste papieren halen en ondertekenen. Dan kunt u vandaag nog met de heer Blackquill mee.' Valentina was nog nauwelijks bekomen van de schrik dat ze haar vrijheid compleet kwijt was, toen de volgende schok kwam. Alec, hotdogbroodje waar kan je er gezellig uit Alec, OM Alec, bood zich vrijwillig aan als haar voogd... Kort waagde ze een blik opzij naar de man met het eigenzinnige haar. Zijn blik was... vreemd. Niet het slechte soort vreemd. Maar het soort wat ze nooit meer dacht te zullen zien; zorg. In een vlaag trok het bloed naar haar wangen en keek Valentina weg, terug naar zo'n interessant punt op de tafel voor haar. Afwijzen en in hechtenis blijven, tot het systeem een vreselijk persoon voor haar had gevonden, of met Alec mee die ze min of meer kende? Was het wel een keuze? 'Ik accepteer het aanbod van de heer Blackquill graag', zei Valentina zo zacht, dat de rechter zich uiterst moest inspannen om haar te horen. Nogmaals sloeg hij met zijn hamer op het blok. 'Prima, zaak compleet gesloten. Als jullie twee mij dan willen volgen naar de kamer hiernaast, dan zal ik de papieren in orde stellen.' De rechter wees naar de deur die leidde naar een kamer waar normaal gesproken de jury overleg pleegde bij moeilijke zaken. Hij stond op, waardoor de kamerwacht weer riep dat iedereen moest staan, en ging al naar het kamertje. De pro deo advocaat was nog net zo goed verbijsterd als ieder ander. Toch kwam hij langzaam in beweging om Valentina overeind te "helpen" en naar het kamertje te brengen.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 5, 2016 4:05:00 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 5, 2016 4:05:00 GMT -5
De grijns was terug toen ze het aanbod accepteerde. Zelfs als ze het had afgewezen, zou hij deze op zijn gezicht hebben. Hij wist niet of het een slim idee was geweest om zichzelf aan te bieden als voogd. Maar ergens had hij het gevoel dat deze dame te helpen was. Misschien was het niet het geval en kwam Alec thuis en was zijn hele penthouse leeggehaald, maar dat nam hij dan voor lief. Hij liep rustig mee en de rechter keek hem vragend aan. "U weet zeker dat u dit wil?" De rechter keek hem ietwat achterdochtig aan. "Als OM is het mijn taak om een crimineel op te sluiten. Maar de echte crimineel is de overheid in deze zaak, waardoor het niet vreemd is dat dit een goede oplossing is. Tevens heb ik nog twee slaapkamers over en is er dus genoeg plek voor haar." De rechter knikte met een glimlach op zijn gezicht. Alsof hij nu pas overtuigd was dat het goed was. Al had Alec het idee dat hij nog steeds een klein beetje achterdochtigheid in zijn ogen zag. Alec kreeg de pen in zijn handen en na vluchtig de papieren hebben omgedraaid en te lezen, ondertekende hij het. Aan de kamer zou nog wel wat moeten gebeuren, er stond een bedbank en er stond een smalle hoekkast. Hij kreeg nooit iemand over de vloer en het was dus niet nodig dat er veel in stond, de andere 'slaapkamer' was zelfs geheel leeg, afgezien van een doos in de hoek. De rechter keek naar Valentina en schoof het papiertje haar richting op. "Als u het ondertekent, dan staat het vast." Zei hij rustig, alsof hij haar dwong om er nog enkele tellen over na te denken. Alec wachtte af, zou haar richting zijn auto begeleiden als ze het aanbod zou accepteren en dan zouden ze naar zijn huis vertrekken.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 5, 2016 4:23:09 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 5, 2016 4:23:09 GMT -5
Oh? Ze werd dus nog wel volmondig genoeg verklaard om iets te mogen ondertekenen? Echter, als ze dat deed, dan was ze niet volmondig meer. Alec zou dan feitelijk alles over haar te zeggen hebben. Met name haar geld, ook al had ze dat nu absoluut niet. Sterker nog, naast haar schoudertas met een bidon, exta paar sokken, ondergoed en bh had ze geeneens aardse bezittingen. Enigszins aarzelend begon Valentina het pak bladeren te lezen. Haar pro deo advocaat keek over haar schouder mee. Hij leek er zeker van te willen zijn dan de papieren in orde waren. Voor hem bleek het uit eindelijk een standaard contract te zijn, Precies zoals de rechter in de rechtszaal had omschreven. Als zijn cliënte dit zou tekenen, dan stond ze onder toezicht van de staat in de zorg van haar nieuwe voogd. Dit hield in dat de voogd moest voldoen aan de minimale vereisten die hoorden bij een thuis zoals onderdak, kleding, voedsel en onderwijs. Verder zouden er huisbezoekingen worden gedaan. In het begin elke week, daarna eens in de maand, om te zorgen dat alles in orde was. Valentina zag er enkel het verlies van haar vrijheid in. Echter, Alec zijn zorg zou wel kunnen betekenen dat ze eindelijk aan haar toekomst kon werken. Twijfelend beet ze op haar onderlip, terwijl ze de pen oppakte. Hoe erg kon het zijn? Haar eigen vader had haar verlaten. Haar moeder was gestorven na slecht voor haar te hebben gezorgd. Verder was er niemand geweest. Enkel mensen die misbruik van haar hadden willen maken. Even haalde Valentina diep adem. Vervolgens zette ze snel haar handtekening op de daarvoor bestemde streep.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 5, 2016 4:57:00 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 5, 2016 4:57:00 GMT -5
Natuurlijk had hij niet alles voor haar klaarliggen. Het was een ingeving geweest en hij wist nog niet waar deze zou leidde. Ze zouden overal nog spullen voor moeten kopen en kleding was ook geen overbodige luxe. Ook zou de kapper een bezoekje krijgen en als ze haar nagels gedaan wilde hebben, was dat zelfs een optie. "Zullen we dan maar?" Vroeg hij haar en als ze toestemde, zou hij haar naar de auto begeleiden. Dit was zijn 'stads' auto. Een auto waar het niet al te erg voor was als er iets mee gebeurt. De andere drie auto's stonden netjes in de garage van het grote gebouw. Hij zou de deur voor haar open doen en zelf aan de andere kant instappen. Zijn opvoeding had niet te wensen over gelaten en hij keek nu ook naar haar. "Wil je eerst alles kopen, of wil je liever naar huis?" Vroeg hij rustig. Alle twee vond hij goed, het was waarschijnlijk voor haar makkelijker als haar kamer geheel klaar was en zijn voorkeur ging dan ook uit naar alles kopen. Maar hij begreep dat ze eerst het huis wilde zien, het huis wat veel te groot was voor hem alleen en waarbij hij niet dagelijks iedere kamer van benutte. Maar hij had het aangenomen voor het uitzicht. De slaapkamers zaten een verdieping onder de woonkamer, de keuken en de 'gezelschap' kamers. Zijn kantoor was ook geplaatst op de bovenste verdieping en het balkon was groot en omringde de hele bovenverdieping en was voorzien van een 'klein' zwembad. Een kant was voorzien van glas en je kon zelfs onder water de lichtjes zien van de stad. Alle kamers leken haast leeg te zijn, de inrichting was strak en ieder meubel paste perfect bij elkaar. De grote TV stond maar zelden aan, maar was soms een fijne afleiding. De kamer die hij het meeste gebruikte was zijn 'kantoor' deze meer weg had van een bibliotheek. De donkere kasten raakte het plafond en waren volgezet met boeken. Wetboeken waren er in overvloed en er was zelfs een kleine verdieping in het kantoor, een wenteltrapje zorgde ervoor dat je op het gezelligste plekje van zijn huis kwam. Het was maar vijf vierkante meter, maar voorzien van een kleine open haard, heerlijke ouderwetse stoelen en een groot kleed. De kamer had een ouderwets gevoel, in tegenstelling tot de rest van het penthouse. De kamer was zelfs voorzien van een groot aquarium in de muur en het smalle lange horizontale raam aan de bovenzijde van de kamer, liet net dat beetje zonneschijn binnen. In de hoek van het grote kantoor stond een bureau, waar een computer op stond en deze standaard voorzien was van dossiers.
|
|