UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 8, 2016 16:16:55 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 8, 2016 16:16:55 GMT -5
'Jij wilde naar het duurste restaurant', merkte Alec op. Kennelijk was hem het zure gezicht van Valentina opgevallen. Ze was de taxi uitgestapt, maar keek naar de mensen en de omgeving zoals die mensen naar de sloppenwijken zouden kijken. 'Dat is geen reden voor deze poeha', merkte ze misgenoegend op. 'Een jurkje van twintig kan net zo leuk zijn als zo'n duur ding van tweehonderdvijftig', zei ze met een knikje naar de dichtstbijzijnde etalage waarin een lange, rode avondjurk hing met laag uitgesneden hals en waarvan de omlijning van de buste bezet was met briljantjes. De taxi reed weg. Nu was er geen weg meer terug, of Valentina moest zelf gaan rennen. Dat kon ze makkelijk op haar blote voeten. Al kende ze de straten hier iets minder goed dan van de rest van de stad. Maar met haar parkourkunnen zou ze een heel eind moeten komen. 'Wat wil je eerst doen; kapper, visagist of de kleding?', vroeg Alec haar. Voor het eerst wierp Valentina hem een bozige blik toe. 'Ik dacht dat je had gezegd dat ik mocht kiezen vanavond', mokte ze. Als een recalcitrant kind kruiste ze haar armen voor haar borst. Dit was geen kiezen. Dit was gedwongen een bepaalde volgorde beslissen.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 8, 2016 17:34:06 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 8, 2016 17:34:06 GMT -5
Een frons, 'deze poeha'... Was dat wat ze van dit alles vond? Zou iedereen zo reageren als ze opeens met meer rijkdom te maken hadden? Was dit zoveel onzin? Een jurkje van twintig kon net zo leuk zijn als een dure jurk? Daar gaf hij haar deels gelijk in. Ja, er waren genoeg spullen hier die ook over de toonbank zouden kunnen voor honderd euro minder. Maar er was ook kleding bij die zijn waarde zeker waard was. De stof was fijner, de kleding ging over het algemeen veel langer mee en dat was het geld zeker waard. "Die jurk kun je niet voor twintig euro krijgen." Merkte hij wat droogjes op en zuchtte. "Ik werk al twee jaar, minstens vier rechtszaken in de week. Vaak genoeg heb ik er zes in een week. Ik heb nooit geen tijd of behoefte om dat geld uit te geven. Waarom vind je het zo erg dat iemand een jurk voor je wil kopen van vijfhonderd euro?" Vroeg hij met onbegrip in zijn bruine ogen. Dankbaarheid was bij deze dame nu al ver te zoeken. "Maar je wil wat anders? Jij wil zo graag ergens anders naartoe? Vertel, mevrouw; waar mag ik u naartoe begeleiden?" Hij keek haar afwachtend aan, enkele mensen hadden omgekeken naar hen. Niet omdat Alec hard praatte, maar de twee zagen er nogal apart uit samen.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 9, 2016 2:36:09 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 9, 2016 2:36:09 GMT -5
'Die jurk kun je niet voor twintig krijgen', verzuchtte Alec. Nu sloeg Valentina haar ogen zuchtend ten hemel. 'Dat zei ik ook niet. Ik weet best dat briljantjes duur zijn en dat die jurk daarom zo geprijsd is. Ik zei dat een jurkje van twintig net zo leuk kan zijn. Alleen ja, dan zitten er geen briljantjes op, maar misschien lovertjes.' Glinster was glinster, en vaak stond het nog niet eens leuk ook. Alec begon uit te leggen dat hij het niet erg vond om geld te moeten uitgeven. En vroeg waarom zij het zo erg vond als iemand iets duurs voor haar wilde kopen. Valentina keek hem wat perplex aan. Was dat het voordeel van genoeg geld hebben? Er zo makkelijk over kunnen denken en dus alles met bakken tegelijk over de balk gooien, omdat het kan? De woorden die volgend over dat zij dus kennelijk wat anders wilde en waar hij haar dan wel naartoe mocht brengen, klonken haar minzaam in haar oren. Was Alec boos? Vond hij haar nu al vervelend? Het verbaasde Valentina niet. Het deed haar op een manier aan haar vader denken. Die had ook gevonden dat zij zijn leven verstoorde. Dat ze niet in het plaatje paste dat hij voor ogen had. 'Omdat ik dat veel geld vind', antwoordde ze iets zachter. 'Ik ben net zo blij en dankbaar met iets wat niet zoveel kost. In mijn ogen is zoiets', weer een gebaar naar de rode jurk, 'zó extravagant dat ik vind dat ik het moet verdienen. Door te werken... Je wilt me zoveel geven, maar voor mijn gevoel ben ik dat niet waard...' Valentina haar blik gleed terug naar de grond. Kort wiegde ze wat ongemakkelijk op haar blote voeten. 'Gewoon een winkel zou prima zijn... Ik ben blij met wat ik krijg. En als jij vindt dat ik een betere jurk nodig heb, omdat we naar een restaurant gaan, dan zal ik er één nemen', vervolgde ze zonder op te kijken, maar met de nadruk op één.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 9, 2016 5:22:17 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 9, 2016 5:22:17 GMT -5
Ja, ze was blijkbaar minder makkelijk als dat hij had verwacht. Als ze 'even' blij was geweest met iets van honderd euro als iets van twintig euro, liet ze dat op dit moment zeker niet merken. Hij had eerder het idee dat ze niet blij zou zijn met deze kleding en juist blij zou zijn met kleding van twintig euro. Het was zoveel geld, ergens was het veel geld, maar voor Alec was dat een relatief begrip. Hij had genoeg geld om uit te geven, waarom dan niet aan goede kleding? Was ze zo onzeker? Ze was het niet 'waard'? Wie was sowieso deze kleding waard? Waarschijnlijk waren de helft van de mensen die hier rond liepen deze kleding niet waard. Je hoefde het niet waard te zijn om in deze kleding rond te lopen, je moest simpelweg het geld hebben. "Wanneer ben je 'iets niet waard'?" Vroeg Alec dan ook in onbegrip. "Jij hebt evenveel waarde als de rijkelui die hier rond lopen." Hij gebaarde naar een dikke man die langs kwam lopen. "En je bent niet even blij met deze kleding, als met een jurkje van twintig euro." Zei hij met een zucht. "Je bent niet blij en je bent niet dankbaar." Nu was het de beurt aan Alec om zijn ogen neer te slaan. Hij dacht haar hier een plezier mee te doen. Een goede basis te geven om zo het eerste jaar door te komen met voldoende kleding voor iedere gelegenheid. Blijkbaar zag Valentina dit anders en wilde ze ergens naartoe waar het minder duur was. "Zeg maar waar je naartoe wil, ik ga wel mee." Geen grijns, geen ondeugende twinkeling in zijn ogen. Neutraal, hij had geen zin in dit spelletje. Hij vond het goed, zij vond het blijkbaar niet goed. Dan moest een van de twee zijn voorkeur intrekken en op dit moment was hij degene die dat deed. "Maar ik raad inderdaad aan om hier de kleding voor het restaurant te kopen. Maar je hoeft die raad niet op te volgen." Waren zijn woorden, terwijl hij enkele etalages inkeek. Dan zou hij wel een andere keer voor zichzelf naar de stad gaan.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 9, 2016 9:35:59 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 9, 2016 9:35:59 GMT -5
Valentina luisterde gelaten naar Alec zijn relaas. Ze voelde zich als een klein kind dat en public op haar falie kreeg. Bijtend op haar lip vocht ze tegen tranen die Alec niet te zien zou krijgen. Al was het maar omdat ze nog altijd naar haar tenen keek. Ze had het idee dat hij niet luisterde en dat hij enkel zijn eigen visie zag. Nadat hij was uitgesproken, wreef Valentina voor de zekerheid kort langs haar ooghoeken. Een jurk hier kopen. Best. 'Welke winkel heeft je suggestie?', vroeg Valentina en ze keek half op. Ze zag Alec rondneuzen. Daarom volgde ze hem maar. Hij liep een voor haar onbekende zaak in. Al zodra Valentina naar binnenstapte, waren die blikken er. Misprijzende blikken. Blikken die zeiden dat zij daar niet thuishoorde. 'Goedemiddag', sprak de hoofdverkoopster met een zuinig glimlachje. 'Kan ik u ergens mee... helpen?', vroeg ze, terwijl ze duidelijk het één en ander dacht over de jonge vrouw achter de imposante man. De twee junior verkoopsters iets verderop giechelden om iets wat ze met elkaar bespraken. Dat haar. Die jurk, als het al een jurk was. En nog op blote voeten ook! Het gegiebel sloeg over in gelach. De hoofdverkoopster deed alsof ze niks hoorde en bleef de man "klantvriendelijk" aankijken. Valentina voelde zich onmogelijk ongemakkelijk. Haar handen wrong ze samen, en automatisch ging haar blik naar beneden, zodat haar steile, nog vochtige haar langs haar gezicht viel.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 9, 2016 10:10:29 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 9, 2016 10:10:29 GMT -5
"Hallo." Was het simpele antwoord van Alec en hij keek rond. De twee dames merkte hij op en zijn ogen vernauwde zich. Hij had verrassend weinig geduld op het moment en hij keek naar de verkoopster, deze net had gevraagd of ze kon helpen. "Ja, die twee mogen de winkel uit." Hij wees naar de twee verkoopsters en de vrouw keek hem verbaasd aan. "Meneer, dat is niet mogelijk." Alec zuchtte. "Deze dame is jullie klant en u laat haar uitlachen door uw eigen personeel?" De vrouw leek te twijfelen en de twee dames keken ietwat zenuwachtig. "Dat jullie kleding van de zaak mogen dragen, wil niet zeggen dat jullie belangrijk zijn." Minachting klonk door in zijn stem en hij keek naar de vrouw, afwachtend. "Gaan jullie maar even pauze houden." Zei ze zacht en ze leek zich nu te richten naar Valentina. De twee dames hadden geen keuze, maar strompelde weg. "Ik wil een pak. Maar daar heb ik geen hulp bij nodig. U mag deze dame helpen." Hijzelf moest rustiger worden. Misschien was een paar rekken doorlopen iets wat hem goed deed. Had hij spijt dat hij zichzelf had aangeboden als voogd? Nee. Maar het feit dat ze beide een totaal ander idee hadden over de 'basis' die ze van hem zou krijgen, maakte het er niet makkelijk op. Hij nam plaats tussen twee rekken, uit het zicht van de twee dames en zuchtte even, zijn ogen gesloten voor enkele tellen. Zijn vader had hem vaak genoeg gezegd dat hij zijn neus uit de boeken moest halen en meer met andere kinderen moest spelen. Dat het niet handig was als hij alleen op zakelijk gebied om moest aan met mensen. Daar was hij expert in, maar sociaal met iemand omgaan ging duidelijk niet altijd even soepel. Na een minuut dwong hij zichzelf om op te staan en keek de rekken door. Hoewel hij ietwat afwezig oogde en soms twee keer hetzelfde colbertje in handen nam, leek de rust meer terug gekeerd te zijn. Toch was hij duidelijk nog in gedachte verzonken.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 9, 2016 11:44:15 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 9, 2016 11:44:15 GMT -5
Verbaasd keek Valentina op. Er verscheen zowaar een glimlachje op haar gezicht. Alec wist kennelijk prima hoe zulke mensen aan te pakken. Hij zou niet vluchten, zoals zij deed. 'Uh, ja.. Natuurlijk', sprak de hoofdverkoopster overdonderd. Ze keek de man even na, maar richtte zich vervolgens tot de jonge vrouw. 'Waar kan ik jou mee helpen?', vroeg de vrouw zo vriendelijk mogelijk. 'Ik zoek een jurk', antwoordde Valentina nog wat onzeker. De hoofdverkoopster knikte en gebaarde naar een bepaalde sectie in de winkel. 'Als je me zou willen volgen', nodigde ze uit. Wat onwennig volgde Valentina gehoorzaam. Ze keek onderwijl haar ogen uit naar alle kleding die er hing. Niet alles was even mooi, en van sommige dingen vroeg ze zich af wanneer iemand dat überhaupt zou dragen. Het zag er niet praktisch uit. Maar er hingen zeker ook prachtige dingen tussen. 'Mag ik vragen wat de gelegenheid is?', vroeg de hoofdverkoopster nu ze in de juiste sectie waren. 'We gaan uiteten in de Gen no Bara, en Alec stond erop dat ik iets geschikts zou halen', zei Valentina iets verlegen. Het was duidelijk dat de hoofdverkoopster nu even met stomheid geslagen was. Zij kon er misschien na drie maanden sparen uitbundig eten. En deze man nam dit meisje op een gril mee en wenste nog een pak en een jurk voordat ze gingen? Er waren vragen die op de verkoopster haar tong brandden, maar ze durfde ze niet te stellen vanwege het temperament van de man. 'Heb je iets op het oog, of een voorkeur voor de kleur?', vroeg de hoofdverkoopster. Valentina schudde haar hoofd. 'Nee, ik heb niet echt een idee wat mijn stijl is.' 'Goed... Dan zal ik eerst je maten opmeten en enkele jurken voor je pakken.' Daar kwam de ongemakkelijkheid al terug. 'Dat is niet nodig', mompelde Valentina. 'Mijn maten zijn 70B, 60 en 80', zei ze zo zacht mogelijk. De hoofdverkoopster keek verbaasd. Waarom zei de jonge vrouw die getallen alsof ze zich schaamde? Ze had nagenoeg perfecte maken! Zo slank. Misschien met een ander kapsel erbij en ze zou best nog voor model door kunnen. 'Ik zal wat halen.' En weg was de hoofdverkoopster Valentina wachtte netjes af. Het duurde even, maar toen kwam de hoofdverkoopster terug met een stuk of zes jurken. Rood, blauw en zwart. Van elk eentje met versiering en eentje zonder. Direct werd Valentina een pashokje in gewuifd en moest ze er eentje aantrekken. Als eerste een simpele rode. Kritisch bekeek Valentina zichzelf in de spiegel. Deze rode jurk had een diepe V-hals. Je kon met een beetje beweging bijna haar borsten zien. Vlak onder het diepste punt van de hals was de jurk geknoopt, waarna hij gedrapeerd naar beneden hing. Nee, dit was niks. Valentina vond dat ze te weinig had om de jurk te vullen, ondanks dat de jurk de perfecte maat had, want hij sloot netjes aan op haar lichaam. De simpele zwarte jurk had een hartvorm boven, zat eveneens nauwsluitend met een bloemdetail van briljantjes op de heup en een hoge split. Nee, ook niet. De simpele blauwe jurk was een soort Griekse godinnenjurk. Mouwloos met een paar glinsterdetails onder de buste en vervolgens liep hij losvallend uit. Nee. Ook de versierde jurken werden door Valentina afgewezen. Toen zij dit aan de hoofdverkoopster meldde, kon die haar oren niet geloven. Ze beval de jonge vrouw terug de jurken aan te passen, zodat zij kon oordelen. Met tegenzin stemde Valentina hier mee in. En terwijl de hoofdverkoopster haar de hemel in bleef prijzen dat alles zo goed stond, had Valentina er een hard hoofd in dat het niks was. 'Prima, dan vraag ik het je mannelijke wederhelft!', stelde de vrouw iets verhit en zocht de intimiderende man op om hem mee te nemen naar de paskamer.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 9, 2016 13:19:23 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 9, 2016 13:19:23 GMT -5
Hij had enkele colbertjes over zijn arm hangen. De meeste waren met krijtstreep, dit leek toch iets wat de man het meeste droeg. Hier en daar was er een ruit, maar ook een simpele zwarte zat er tussen. Hijzelf wist de goede maten, maar soms hadden ze een nieuw model en moest hij toch de kleedkamer in. Hoewel hij altijd nette kleding droeg, was dit van een netter niveau. Iets wat Alec ook niet iedere maand droeg. Langzaam werd zijn stapel groter en de gedachte om een van de dingen eens te passen passeerde zijn gedachte. Alec werd aangetikt en keek om naar de verkoopster met een vragende blik. "Meneer, de dame lijkt geen van de jurken mooi te vinden." Haast wanhopig keek ze naar hem op en Alec kon een scheve grijns niet onderdrukken. Het verbaasde hem eigenlijk niks. Hij liep met zijn stapel richting de kleedkamer om Valentina op te zoeken. "Wat is er mis met de jurken?" Vroeg hij rustig en op een stoel ging zitten. Zijn gemoedstoestand was een stuk beter en hij keek naar Valentina. "Pas ze anders nog eens aan en dan kunnen jullie samen beslissen wat jullie dragen." Zei ze haastig en de stapel van Alec pakte en in een paskamer hing. Ze rende haast door de winkel heen om nog wat spullen te pakken voor Alec en in zijn pashok te hangen. "Als u deze aandoet." Ze gebaarde naar de blauwe jurk, "dan kunt u die aan doen." Ze gebaarde naar een grijs pak met witte krijtstrepen en een blauwe stropdas. Bij iedere jurk had ze een ander pak voor hem en hoewel hij dit zelf niet helemaal in gedachte had, speelde hij het spelletje mee. De kleuren van het pak, kwamen overeen met de kleuren van de jurken die ze droeg en hoewel niet alle pakken iets voor hem waren, was dit verkleedpartijtje niet eens zo'n slecht idee van de vrouw geweest. Hij wist van een aantal pakken sowieso dat hij deze nooit meer zou willen dragen. "Welke vind je zelf het mooiste?" Vroeg Alec, deze in een zwart pak stond. De gilet was donker, maar je kon een lichte ruit bekennen in het juiste licht.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 9, 2016 14:21:04 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 9, 2016 14:21:04 GMT -5
God... Ook dat nog, nog een verkleedsessie. Deze keer voor Alec. Gelukkig kwam hij er ook niet zomaar mee weg. Hij moest van de hoofdverkoopster eveneens pakken passen. Elke keer dat Valentina in een andere jurk naar buiten stapte, verwachtte ze direct oordeel van Alec. Hij zei echter niet direct wat over haar jurken, maar bekeek haar enkel. Wat was dat voor een blik in zijn ogen? Maar, als ze eerlijk naar zichzelf was, vond ze dat Alec er best knap uitzag in bepaalde pakken. 'Welke vind je zelf het mooist?', vroeg Alec haar, terwijl hij in zijn zwarte pak stond. Valentina had op dat moment nog de luxe zwarte jurk aan. Een beetje vermoeid van al het passen blies ze een pluk haar uit haar gezicht. Als het dan echt moest... 'De simpele blauwe', bekende ze maar en wilde zich gereedmaken om de zwarte weer uit te trekken. De hoofdverkoopster zuchtte haast van opluchting en leek al de andere jurken nu weg te willen hangen.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 9, 2016 16:21:51 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 9, 2016 16:21:51 GMT -5
Hoewel ze het niet leuk leek te vinden, deed ze het toch. Gelukkig, want hijzelf wilde niet de enige zijn die steeds in een nieuw setje buiten kwam stappen. Hij bekeek iedere jurk met een geamuseerde uitdrukking. Ja, ze had het perfecte lichaam voor de jurken. Toen hij haar vroeg welke jurk ze het mooiste vond, koos ze, niet geheel verassend; de simpele blauwe. "Deze staat wel het beste." Gaf hij met een grijns toe. Maar haalde zijn schouders op. De lage rug maakte deze jurk perfect voor haar. "De blauwe nemen we mee, wil je daar passende schoenen bij halen? Deze zwarte en de rode met glitters, ook met schoenen, mogen opgestuurd worden naar dit adres." Hij gaf haar een kaartje en de verkoopster keek hem met grote ogen aan en keek daarna verbaasd naar Valentina. Alec deed zijn 'normale' kleding weer aan en vertelde de verkoopster welke pakken ze mee mocht sturen en rekende af bij de kassa. Ja, het was de bedoeling dat het er maar een zou worden, maar de meeste stonden haar nu eenmaal goed en die kon hij niet zomaar laten liggen. "Zo erg was dat toch niet, Kitten? De jurken stonden je prachtig." Vroeg hij met een glimlach en hoopte dat het complimentje hielp om haar 'misschien' boosheid te bedwingen. Hij hoopte niet dat ze moeilijk ging doen over de twee extra jurken. "Wat is de volgende bestemming?" Vroeg hij haar daarom vluchtig. Zijn stemming was beter en hoewel hij nog steeds weinig behoefte aan tegenspraak had, kon hij nu een wijk waarderen die wat minder duur zou zijn. Met de gepaste 'omdat het moest'. Hij had nu eenmaal gezegd tegen Valentina dat zij mocht kiezen waar ze naartoe gingen.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 10, 2016 1:53:04 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 10, 2016 1:53:04 GMT -5
Alec gaf één opmerking over de jurken, dat deze zwarte het beste stond. Valentina was blij dat ze al met haar rug naar hem toe stond, anders had hij gezicht dat ze diep bloosde om het compliment. Snel trok ze het gordijn achter zich dicht. 'Wil je daar passende schoenen bij halen?', vroeg Alec. Was dat tegen haar bedoeld of tegen de verkoopster? Valentina wist het niet, maar kennelijk maakte dat ook niet uit, want er werden zwarte sandaaltjes met een hak onder het gordijn doorgeschoven. Ze waren simpel, neutraal en de hak was niet te hoog. Terwijl Valentina zich weer uit de ene jurk werkte en de blauwe terug aandeed, hoorde ze Alec zeggen dat er naast de blauwe jurk nog twee meegingen. De jurk die ze net uit had getrokken, én de luxe rode. Ze wist het! Hij kon zich niet aan een bepaalde afspraak houden, wanneer het hem uitkwam. Valentina bukte en trok de sandaaltjes aan. Zo te voelen waren ze van echt leer. Even bekeek ze zichzelf in de spiegel. Direct snapte ze waarom Alec wilde dat ze ook nog naar een schoonheidssalon gingen. Want hoewel haar lichaam en de jurk het misschien met elkaar eens waren, waren haar voeten en haar dat niet. Fijn... dat pleziertje zou ze hem dan gunnen. Maar ze was niet blij dat ze nu drie dure jurken kreeg met bijpassende schoenen, terwijl haar nadruk was geweest op één jurk. En die zou voor het uitetentje zijn. Met een weids gebaar trok Valentina het gordijn weer open. Daar schrok de verkoopster van die net de zwarte en rode jurk wilde komen halen. Wat verbijsterd keek ze naar de jonge vrouw die met duidelijke tred naar Alec toeliep. Hij stond al op Valentina te wachten, en kennelijk had hij al betaald. Balen. 'Zo erg was dat toch niet, Kitten? De jurken stonden je prachtig', zei Alec met een grijns terwijl ze naar buiten liepen. 'Dank je...', zei Valentina beleefd om het compliment niet te negeren. 'Het passen was niet zo erg. Al is het niet mijn ding. Maar dat je nogal ruim bent met je woord... Valt het mij nog mee dat het ze niet alle zes zijn geworden', merkte ze met een bepaalde blik op, maar er leek een licht geamuseerde glimlach om haar lippen te liggen. Alec leek te hint wel te vatten, want hij ging over naar waar zij nu naartoe wilde. Dat was ook nog iets. Dit zou hij vast leuk vinden... 'Een schoonheidssalon of wat. Voor mijn haar en zo', gaf Valentina een duimbreedte toe aan het plan van Alec. 'Dus... ga maar voor.'
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 10, 2016 4:44:51 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 10, 2016 4:44:51 GMT -5
Hij had ze best alle zes kunnen kopen? Ja, het was even door zijn gedachte gegaan. Simpelweg zeggen dat ze alle zes mee mochten. "Dat had je me nooit vergeven." Zei hij rustig. Hijzelf had ook enkele pakken uitgekozen. Sommige dingen waren simpelweg te mooi om te laten liggen. Hij wachtte haar antwoord af, wat zou ze nu willen doen. Ergens wist hij al dat ze waarschijnlijk naar de 'normale' kleding winkels zou willen gaan. Maar dat wilde hij nog wel voor lief nemen. Maar de woorden die uit haar mond kwamen waren niet zozeer iets wat hem leuk in de oren klonk. Een kapper... Ja, dat was nog wel goed geweest. Visagist, ook geen probleem. Maar ze wilde naar een schoonheidssalon? Zijn gezicht betrok en hij knikte nadenkend. Hij had gehoord dat hier een salon was die werkelijk alles had. Sauna, haar, make-up en dan ook nog de standaard behandelingen voor gezicht en lichaam. Dan moesten ze daar maar naartoe gaan. "Hier om de hoek zit als het goed is een salon." Gaf hij aan. Hij ging er eigenlijk zelden naartoe, wat dat betreft had hij een goede huid van zijn moeder meegekregen. Hij liep er dan ook naartoe en opende de deur en kwam zo voor een balie te staan. De dames keken hem wat vragend aan en keken vervolgens naar de dame die achter hem liep. Hun reactie was zoveel anders als die van de verkoopsters in de andere winkel. Een dame stond op en liep naar Valentina. "Laat me eerst deze dame helpen." Was haar antwoord en Alec grijnsde. Hoewel hij deze reactie niet had verwacht, lieten deze dames een betere houding zien tegenover Valentina. Hij had eigenlijk niet verwacht dat dit in deze beurt mogelijk zou zijn. Het was duidelijk dat deze dames voor hun plek hebben moeten vechten. "Ze hoort bij mij." Zei hij en de vrouw keek hem vragend aan. "Maar kijk gerust welke behandeling ze nodig heeft." Dat was de vrouw al aan het doen en ze glimlachte naar Valentina, alsof ze wilde zeggen. 'We gaan je prachtig maken.' Alec vond het allemaal prima, zolang hij ergens kon zitten, met een kop koffie.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 10, 2016 5:52:05 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 10, 2016 5:52:05 GMT -5
Voor Alec was er een uitgebreide lounge waar hij rustig kon zitten en elke soort koffie kon krijgen die hij maar wilde. Wijn of sterkere dranken stonden ook op het menu. Tevens werd hem een kleine versnapering aangeboden en kon hij kiezen uit een reeks magazines of tv kijken. De vrouw bekeek Valentina aandachtig. Haar haren, haar huid, haar nagels alles werd eerst onder de loep genomen. 'Lydi!', riep de vrouw achterom. 'Zorg dat Jorge standby staat voor een deluxe was en knipbeurt. En zeg Stella dat ze samen met Lara de manicure en pedicure moet verzorgen!' Een wat jongere meid bij de balie klikte nog net niet met haar hielen toen ze haar orders kreeg en door het etablissement zeilde om iedereen die was opgenoemd op te trommelen. Vervolgens keek de vrouw Valentina weer met een vriendelijke glimlach aan. 'Mijn naam is trouwens Elise', stelde ze zich netjes voor. 'Ik zal je huid doen en de make-up. Volg mij maar naar de stoel.' De enige reden dat Valentina had gekozen voor een schoonheidssalon in plaats van een kapper en dan apart naar een visagist, was omdat ze al had gehoopt dat hier alles onder één dak zat. Maar nooit had ze gedacht dat het zo zou worden aangepakt. Overdonderd volgde ze Elise en liet zich in een riante stoel met zacht lederen bekleding zakken. Elise zette de stoel in een relaxte stand achterover. 'Zit je comfortabel?' 'Jawel', antwoordde Valentina met een iets nerveuze glimlach. Ze was er niet aan gewend dat zij zo geholpen werd, alsof ze ertoe deed. 'Prima, wil je wat te drinken?' 'Een glas water alsjeblieft.' 'Komt in orde.' Elise liep even weg. En als een goed geoliede machine kwam Jorge haar aflossen. 'Buongiorno principessa!', begroette de man Valentina met een duidelijk accent. 'Ik ben Jorge, en ik zal uw haar verzorgen.' Hij maakte een lichte buiging. Valentina beet op haar lip om niet te lachen. 'Hoi Jorge.' Blij met de erkenning liep Jorge om de stoel heen en streelde een paar keer door haar haren. 'Erg fijn haar, hm? Ja, wanneer is laatste keer geweest dat het goed verzorgd is?' 'Te lang...', antwoordde Valentina iets beschaamd. 'Dat geeft niet, principessa, want ik zal u haar weer laten opleven!' Even liep hij weg, om vervolgens terug te komen met een uitgebreide spoelbak op wielen. 'Eerst maken wij het haar nat.' Met een druk op de knop kantelde hij de stoel iets verder achterover. De ronding van de spoelbak zette hij in Valentina haar nek. 'Goed zo?' 'Jawel', zei Valentina tussen geamuseerd en overdonderd in. Jorge was zeker een bepaald type. En ergens was het een welkome afwisseling van de kille tante uit de winkel eerder. 'Dan gaan wij beginnen!' Jorge zette de kraan aan, wachtte op de perfecte temperatuur en begon toen haar haren nat te maken. Ondertussen kwam Elise terug met een enorm glas water met daarin schijven citroen, frambozen, heel veel ijsblokjes en een rietje. 'Alsjeblieft. Als Jorge klaar is met de eerste spoeling, zal ik aan je huid beginnen', zei ze met een glimlach. Automatisch glimlachte Valentina vriendelijk terug. 'Dank je.' Nu haar haren goed nat waren, zette Jorge de kraan uit. Hij pakte een fles shampoo van de kar, spoot een royale hoeveelheid in zijn hand en begon het vakkundig door Valentina haar haren te verdelen. Ze moest toegeven dat dit zeker niet onaangenaam was. De hoofdhuidmassage beviel goed. Als dit bij elke kapper zo was, moest ze vanaf nu misschien maar vaker gaan. Na even werd haar haar weer goed uitgespoeld. Zodra er geen schuim meer vanaf kwam, draaide Jorge de kraan weer uit. Nu ging de conditioner erin. Tijdens het masseren keek Jorge naar zijn klant via de spiegel. 'Vertel, principessa, wat mag ik straks met het haar doen?' 'Ik denk dat het nodige bijknippen voldoende is?', zei ze iets onzeker. 'Wat denkt u?' 'Jorge is geen u voor u, principessa. Jorge is Jorge', sprak hij haar toe. 'En als u toestaat, principessa, dan denk ik aan een speelse pony, iets laagjes van voren en wat low lights in uw haar.' Het klonk allemaal wel best. Dus knikte Valentina instemmend. 'Dat is goed.' 'Dank u voor uw vertrouwen, principessa.' Jorge spoelde de conditioner uit. En smeerde vervolgens iets in haar haren wat hij doorkamde. Daarna werd er een soort huishoudfolie omheen gedaan. 'Dit is een voedend masker, en zal tijd nodig hebben om in te trekken, principessa. Ik laat u voor nu over aan mijn collega's.' Weer een buiginkje waarna hij wegliep. Direct stond Elise weer bij Valentina. Ze zette de stoel slecht een klein tikje recht. 'Mag ik vragen of je eerder een gezichtsbehandeling hebt gehad?', vroeg ze vriendelijk. 'Uhm, nee.' Weer klonk die beschaamdheid door in Valentina haar stem. 'Geen probleem', verzekerde Elise haar. 'Dan gaan we voor een milde peeling na de reiniging en dan zal ik nog een voedend masker aanbrengen. Vind je het goed als Stella en Lara ondertussen beginnen aan je nagels?' 'Oké.' Wat moest ze anders zeggen? Nee? Zou dat überhaupt geaccepteerd worden. Elise glimlachte. 'Prima.' Met een gebaar wenkte ze de laatste twee dames te komen. 'Niet iedereen vindt het namelijk fijn dat er aan zoveel kanten tegelijk wordt geplukt', legde ze uit. Oh, het had dus wel gekund. Niet dat het Valentina veel had uitgemaakt. Al hoopte ze nu wel sneller klaar te zijn. Terwijl Stella met de behandeling begon van de voeten, begon Lara met die van de handen. Beiden begonnen redelijk op dezelfde manier, een verzorgend badje om alle vuilheden los te weken. Vervolgens werd er droog gedept, geknipt, gevijld, weer een badje, een voedende lak, een verhardende lak en vervolgens de uiteindelijke nagellak. Op haar tenen kreeg ze blauw passend aan haar jurk, terwijl haar vingers de klassieke Franse manicure kregen. Onderwijl was Elise bezig met de gezichtsbehandeling; reinigen, peelen, opfrissen en een voedend masker. Tijdens het voedende gezichtsmasker, was Jorge teruggekomen om het haarmasker uit te spoelen. Vervolgens begon hij met het knippen, maar vroeg bij elke stap aan Valentina of ze het eens was met wat hij deed. Nadat de haren op de juiste manier waren geknipt, bracht hij de lowlights aan. Hiervoor moest Valentina weer een tijdje in het folie. Omdat de make-up het beste als laatste zou worden aangebracht, had Valentina even geen getut aan haar lichaam. Waardoor ze van haar drinken kon genieten, terwijl ze met Elise besprak wat mocht voor de make-up zelf. Eindelijk kon Valentina weer uit de folie. Haar haren werden nogmaals gewassen, geföhnd, ingemasseerd met een verzorgende olie en uiteindelijk in model gebracht. Toen dat klaar was kreeg ze haar make-up. Dat werd een lichte aanpassing aan de wenkbrauwen, mascara, een blauwige teint met wat paars als oogschaduw, een lipkleur die slechts één tint rozer was dan Valentina haar eigen lippen en een klein beetje rouge voor een gezonde blos. Zeker een uur of twee later was het klaar. 'Ben je tevreden?', vroeg Elise die Valentina rustig liet opstaan, zodat ze zichzelf beter in de spiegel kon bekijken. Verbijsterd keek Valentina in de spiegel. Ze herkende zichzelf nauwelijks terug. De bleekheid was voor nu weg. Haar haren zaten leuk, speels. En haar nagels glommen. 'Ja, zeker', zei Valentina met een glimlach die ze zelfs in haar eigen hart voelde. Jorge was ondertussen naar de lounge gelopen waar Alec nog altijd zat. Het was hem "verboden" geweest tussentijds te komen kijken. 'Meneer, uw principessa is gereed', zei Jorge met een buiginkje. Hij begeleidde Alec terug naar de balie van de salon. Valentina liep daar net naartoe onder begeleiding van Elise. Wat ongemakkelijk keek ze naar Alec. 'Wat vind je?', vroeg ze verlegen.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 10, 2016 6:44:45 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 10, 2016 6:44:45 GMT -5
Hij was rustig gaan zitten, had een van de sterkste soorten koffie besteld en was rustig in een magazine aan het bladeren. Echter vroeg hij zich na een half uur af hoe het met haar ging en hij wilde naar binnen lopen, terwijl hij door de dame werd tegengehouden. "Ik snap dat u wil kijken, maar voor haar rust en voor uw verassing, moeten we u toch verbieden om verder te lopen." Het meisje aan de balie keek hem beleefd aan. Hoewel hij er weinig keuze in had, bleven de mensen hier verrassend beleefd en Alec knikte. "Een sprookje, is het niet?" De dame had een blos op haar wangen en Alec keek haar verbaasd aan. "Sorry?" Vroeg hij niet begrijpend. "Jullie, een vagebond en een nette heer. Wat lief dat u dit voor haar doet." Een halve glimlach van Alec. Hij wist niet wat ze precies bedoelde, maar het zorgde er wel voor dat hij zichzelf in ieder geval weer terug in de lounge nestelde. Anderhalf uur later en vele tijdschriften later, kwam er een man naar hem toe lopen. Zijn principessa was gereed? Hij knikte met een opgeluchte glimlach. Hij had spijt dat hij geen boek had meegenomen, de hersendode magazines waren hem wat teveel geweest. Hij kwam haar tegemoet gelopen en een tinteling in zijn maag zorgde ervoor dat hij niet goed wist wat te zeggen. Ze vroeg wat hij ervan vond en hij knikte ietwat schaapachtig. Hij streelde zijn haren naar achteren en een scheve grijns kwam op zijn lippen te staan. Wat was hij aan het doen? "Het ziet er goed uit." Gaf hij eerlijk toe en hij keek naar de mensen die afwachtend naar hem keken. Was het te weinig? "Prachtig." Knikte hij en de vrouw achter haar stak een duim omhoog. "Kan ik mezelf hier omkleden?" De dame knikte en begeleide hem naar een kamer, waar hij zichzelf vrij vlot zij licht grijze pak aandeed. De witte krijtstreep in het colbertje, ging door in de broek. Waardoor zijn lengte extra werd geaccentueerd. De gilet was net een tikje donkerder, met een lichtgrijze ruit en de witte blouse, met bijpassende blauwe stropdas, paste precies bij de kleur van Valentina's jurk. Dezelfde donkerbruine lakschoenen deed hij weer aan en liep terug richting de balie. De man die hem was komen halen, haastte zichzelf naar hem toe om zijn stropdas goed te doen. Die zat duidelijk nog niet goed genoeg in zijn ogen en met een potje gel probeerde hij zijn haren nog achterover te duwen. "Dat gaat echt niet werken." Gaf Alec toe. Zijn haren wilde nooit normaal zitten. Als hij het korten zou laten knippen, dan zouden zijn haren werkelijk alle kanten op staan. Nu waren ze net zwaar genoeg dat ze iets naar achteren vielen. Hij gaf enkele briefjes aan Elise, deze hem vol ongeloof aankeek. "Dit is teveel." Zei ze als verbaasd en Alec haalde zijn schouders op. "Voor het goed verzorgen van deze dame, het niet vooroordelen en wie weet kunnen jullie iemand helpen die het zelf niet kan betalen." Ze knikte dankbaar naar hem. "Honger?" Vroeg hij met een grijns richting Valentina, ze hadden hier zo lang doorgebracht, dat er maar weinig tijd over was om nog veel meer te doen.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 10, 2016 7:21:45 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 10, 2016 7:21:45 GMT -5
Valentina wachtte het oordeel af. De eerste reactie die Alec gaf was een schaapachtige grijns, terwijl hij zijn haren naar achteren streek. Het leek niet op zijn gewoonlijke manier van grijnzen, wanneer hij iets amusant vond. Was dit zijn ongemak? Wist hij niet wat te zeggen? Vond hij het niet mooi misschien? 'Het ziet er goed uit', bracht Alec eindelijk ter woorden. 'Prachtig.' Valentina glimlachte iets verlegen. 'Dank je.' Alec verzocht of hij zich kon omkleden. Iets wat kennelijk mogelijk was. Ze hadden hier ook werkelijk alles, verbaasde Valentina zich. Het duurde niet lang voordat hij terug kwam. Chic in zijn pak, en als Valentina eerlijk was naar zichzelf, dan ook zeker knap. Jorge kwam direct in actie om de puntjes op de i te zetten. Valentina gniffelde zacht toen het haar van Alec ondanks de gel weer half overeind schoot. Gezien de informatie over de haren liet Jorge zich maar ervan weerhouden om de man in een stoel te zetten om die eigenwijsheid te temmen. Alec rekende af zonder ooit een bedrag te hebben gehoord, en Elise protesteerde dat het te veel was. Valentina keek verbaasd naar hem, maar hij verzekerde dat het goed was zo voor alle goede zorg. Daarop glimlachte Elise en knikte bevestigend toen Alec zei dat ze het ook kon gebruiken om een behandeling te geven aan iemand die het zelf niet kon veroorloven. Vervolgens wendde hij zich weer tot Valentina. Of ze honger had. Weer die typische grijns van hem. 'Absoluut', beaamde ze. Daarop liepen ze getwee naar buiten. Om bij de Gen no Bara te komen, zouden ze weer een taxi nodig hebben. Want hoewel het in het dure district van de stad lag, zat het niet dichtbij de winkelstraat, maar juist aan de rand van de stad. 'Hoe wil je gaan?', vroeg Valentina ondanks dat ze wist dat ze een taxi nodig zouden hebben. Ze meende Alec nu een beetje te kennen, en om een reden leek haar een standaard taxi "not done" voor deze gelegenheid en met hun huidige kleding. Vandaar dat ze het vroeg.
|
|