UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 12, 2016 10:04:16 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 12, 2016 10:04:16 GMT -5
Langzaam schudde Valentina haar hoofd. 'Nee, dat zou zonde van het geld zijn.' Alec protesteerde dat het geld geen probleem was. Inwendig zuchtte ze erom. Nee, geld was geen probleem voor hem, dat wist ze nu wel. Dat leek soms ook meer een probleem te zijn dan echt een oplossing. Dus toen Alec aandrong om te gaan, werd ze iets mondiger. 'Nee!' Ze keek hem met een bepaalde felheid die ze niet eerder had getoond aan. 'Alsjeblieft?', vroeg Valentina wat milder. 'Hier weggaan helpt niet...' Een traan rolde over haar wang. Kut. Ze had verloren. Direct wendde ze haar blik af naar de tuin. 'Niets zal helpen...', sprak ze zacht met een stem van iemand die gebroken was. Door de nee, kwam een serveerster naar hun tafeltje. 'Is alles in orde?', vroeg ze bezorgd. Haar blik ging direct naar de jonge vrouw die duidelijk overstuur was. Snel veegde Valentina de traan weg. 'Ja, ik heb alleen wat frisse lucht nodig', zei ze voordat Alec er wat van kon zeggen. 'Is het mogelijk om even in de tuin te mogen wandelen?' 'Maar natuurlijk', zei de serveerster met een klein knikje van haar hoofd. 'Als u mij wilt volgen.' Valentina ging er vanuit dat Alec wel mee zou lopen. Zonder overleg stond ze op en volgde de serveerster. Die leidde hen naar een deur die meer aan de zijkant zat. Daarachter was een brede trap juist bedoeld om bezoekers de tuin in te laten van de derde en tweede verdieping. Er waaide een zacht avondbriesje en Valentina ademde even diep in. De avondlucht voelde aangenaam koel aan op haar enigszins verhitte wangen. Zwijgend liep ze de trap af. Pas beneden in de tuin keek ze weer naar Alec.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 12, 2016 10:24:54 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 12, 2016 10:24:54 GMT -5
Ze moest op dit moment niet aan het geld denken. De toestand waarin ze zat, was belangrijker en dat probeerde hij haar dan ook duidelijk te maken. Maar dat hielp niet, in plaats daarvan riep ze 'nee' en Alec sloeg zijn ogen dan ook neer. Dit was juist wat hij wilde voorkomen door weg te gaan, dat de emoties niet te hoog opliepen in een plek waar ook andere waren. 'Niets zal helpen...' Hij wilde zijn mond open doen, haar moed proberen in te spreken. Hoewel hij nog niet wist hoe, moest hij het proberen. Een serveerster was aan hun tafel komen staan om te vragen of het goed ging. Keek ze nu argwanend naar hem? Hij wilde om de rekening vragen, zodat ze weg konden, maar Valentina was hem voor. Of ze buiten mochten wandelen? Was dat wel de oplossing? Hij stond op en liep met de twee mee en voelde de boze blik van de serveerster in zijn rug prikken. Hij liep met haar in stilte de trap af en vroeg zich af of ze het koud had. Het was ergens wat koel en zij had blote armen. Hij besloot toch zijn colbert uit te doen en over haar schouders heen te hangen. "Niets zal helpen..." Herhaalde hij haar woorden fluisterend. Hoewel er honderden vragen op het puntje van zijn tong lagen, zei hij niks. Hij schoof zijn handen in zijn zakken en volgde haar. Het leek er toch niet op dat ze wilde praten en als hij vragen stelde, dan leek ze te breken. Waar zat ze over in? Wat was er wat haar zo in de greep had?
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 12, 2016 11:01:24 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 12, 2016 11:01:24 GMT -5
Kort kromp Valentina ineen door de aanraking, maar dankbaar trok ze het colbertje verder over haar schouders. Ze draaide zich om liep met langzame passen over het pad. 'Je vroeg waarom ik je vertrouwde... Ik zei dat het was vanwege onze eerdere ontmoeting. Dat klopt ook, maar het is meer dan dat.' Even zweeg ze, zoekend naar de juiste woorden. 'Ken je dat gevoel? Het tintelende wanneer soms iemand in je persoonlijke ruimte loopt? Ik meen dat het je aura is die de intenties van een ander oppikt. Vooral bij mensen op de straat of die vaak in gevecht zijn, schijnt dit gevoel heftig te kunnen voorkomen. Omdat wij hyper alert zijn.' Valentina liet een korte pauze vallen. 'In het begin is het nooit zo heftig, of gevoelig. Het is iets wat zich moet ontwikkelen. Bij mij is het na al die jaren heel goed ontwikkeld... En bij jou voelde ik die dreigende prikkels niet. Om eerlijk te zijn voelde ik zelfs iets warmte van jou afkomen die dag in het park. Dat voel ik enkel bij mensen die een ander iets goeds gunnen.' Een seconde keek ze naar Alec opzij en glimlachte gemeend naar hem. Echter, zodra ze weer voor zich keek, was daar die bedrukte blik weer. 'Je vroeg ook of ik last had gehad van bendes of andere daklozen... Ik zei soms. Dat is ook waar. Ik had echter niet gezegd op welke manier...' Valentina beet op haar onderlip. Een rilling liep langs haar lichaam alsof ze het ineens ijskoud had. Met haar handen leek ze zichzelf te willen omarmen tegen de kou, maar haar nagels begroeven zich in haar huid. Het onderwerp viel Valentina zwaar. Een deel van haar verbood haar erover te spreken, terwijl het kwetsbare in haar smeekte om gehoord te worden en troost te krijgen. Moeizaam slikte ze een brok in haar keel weg, terwijl nieuwe tranen in haar ogen begonnen op te wellen. 'Er was één nacht. Redelijk in het begin van mijn straatleven dat ik anderen nog vertrouwde. Dat was een fout... Twee mannen grepen mij toen, en hebben geprobeerd om...' De tranen begonnen te rollen. Haar stem klonk nu gesmoord door de emotie. 'Het lukte me ternauwernood te ontsnappen, maar die nacht heeft mij desondanks veranderd.' Weer viel Valentina even stil. Haar schouders schokten zacht. Haar ademhalingen waren diep, terwijl ze naar de moed zocht om haar verhaal af te maken. 'Wat het leven in bendegebied riskant maakt, is dat je nooit weet wanneer zij iets zullen doen. Op een dag plukten ze me van de straat. Ik wist niet waarom. Nog steeds weet ik dat niet. Ik vermoed om voor hun te werken. Als koerier, of als hoertje. Ze beheren er zovelen... Ik weigerde, en doodsbedreigingen deden mij niets. Toen was er iemand die opmerkte dat ik enkel zo was, omdat ik nog niet gebroken was. Dat ik nog eigenwaarde bezat... Iets wat volgens hem makkelijk te corrigeren viel...' Valentina bleef staan. De tranen stroomden nu rijkelijk. 'Hij nam het van me af... Precies zoals hij zei... Mijn laatste beetje eigenwaarde...'
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 12, 2016 11:40:54 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 12, 2016 11:40:54 GMT -5
Valentina begon met praten, dit keer niet omdat hij het vroeg, maar blijkbaar omdat ze het zelf wilde. Ze vroeg of hij dat gevoel kende wanneer er iemand in je persoonlijke ruimte liep. Je aura die de intenties van een andere oppikt? Hij schudde zijn hoofd, nee, maar het kon iets weg hebben van het gevoel dat je kreeg als mensen naar je keken? Althans, misschien was het in die trant. Hij gaf echter geen antwoord en luisterde naar de woorden die volgde. Ze voelde geen dreigende prikkels bij hem en zelfs wat warmte. Hij geloofde haar woorden, zelfs al had hij dit gevoel niet, geloofde hij dat je gevoeliger kon worden voor bepaalde dingen als je dat nodig had. Zoals zij dat nodig had omdat ze op straat leefde. Hij keek haar rustig aan terwijl zij een glimlach toonde. Gunde hij andere mensen iets goeds? Ze vervolgde haar verhaal over wat haar antwoord was geweest over de vraag of ze last had van bendes en daklozen. Wilde hij deze verhalen eigenlijk wel horen? Maar hij stopte haar niet. Ze vervolgde haar verhaal over twee mannen en een frons verscheen op zijn gezicht, was het wat hij dacht? Ging dit verhaal richting een verkrachting? Maar een opluchting vloeide over hem heen toen ze hem vertelde dat ze ontsnapt was en hoewel hij haar graag hielp tegen de tranen, had hij op dit moment geen idee wat hij moest doen. Vooral niet omdat ze verder sprak. Ze ging verder op het bende gedeelte, dat ze haar van straat plukte en dat hij haar het laatste beetje eigenwaarde af had genomen, een brok ontstond in zijn keel. Hij wilde waarschijnlijk niet eens weten wat de man precies gedaan had, hij wist niet hoeveel er nodig was geweest om Valentina te breken. De jongedame voor zijn neus leuk door de tranen over haar wangen nog kleiner te zijn. Enkele tellen bleef hij als verstijfd staan, zijn lichaam werkte niet geheel mee, terwijl zijn brein wist wat hij moest doen. Nu pas merkte hij hoe zijn knokkels wit waren geworden door de gebalde vuisten. Een zucht, terwijl hij zich iets ontspande en zijn handen naar haar uitstak om haar zacht tegen hem aan te trekken en zijn armen om haar heen te slaan. "Wie was het?" Zijn stem klonk schor, hij was niet van plan om de man vrijuit te laten gaan. Hij zou er persoonlijk voor zorgen dat diegene in de meest gruwelijke cel kwam die er was. Meer kon hij niet zeggen om haar te troosten, ja, binnen in hun huis was ze veilig. Maar dat wist ze al, althans, als ze het echt op haar gemunt hadden, dan konden ze overal komen waar ze wilde.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 12, 2016 12:00:24 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 12, 2016 12:00:24 GMT -5
Valentina haar eerste reactie was te verstijven door de aanraking. Echter, op het moment dat ze Alec zijn warmte voelde en zijn cologne rook, leek ze iets te ontspannen. Ze liet zich vasthouden terwijl alle opgekropte emoties van verdriet, walging en schaamte in tranen ter uiting kwamen. Haar handen vonden zijn gilet en hielden het vast alsof ze hem niet meer los wilde laten. 'Wie was het?', hoorde ze Alec vragen, en ze meende een bepaalde woede in zijn stem te horen. 'Iemand van de Wildcats... Hoog geplaatst. Dat is alles wat ik weet. Zijn gezicht heb ik nauwelijks gezien door het donker. Maar zijn stem... Zijn stem zal ik nooit meer vergeten...', antwoordde Valentina zacht zodra ze voldoende gekalmeerd was. Ergens hoopte ze dat Alec haar niet meer zou los laten. Maar ze zouden vroeg of laat terug moeten naar hun diner. Tot zo ver zijn gezelligste avond in jaren, dacht Valentina bitter. Waarom moest ze dan ook zo overstuur raken van een stomme actie van vroeger? Wat dat betrof stond ze vierkant achter haar eerdere woorden; Niets zal helpen. Niks kon haar teruggeven wat die man haar had afgenomen. Niets kon zijn aanraking of stem uit haar geheugen wissen. Ze kon hooguit proberen te leven met de herinnering. Dat het niets anders was dan een slechte dag. Eentje die ze ook weer overleefd had.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 12, 2016 18:36:08 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 12, 2016 18:36:08 GMT -5
Wildcats, die naam zal hij onthouden. Hoewel hij er vaag wat van gehoord had, was het niet een naam die veel langs kwam. Zijn stem zal ze nooit vergeten... Een zucht, hij snapte niet dat mensen zoiets konden doen. "Probeer er nu niet aan te denken." Fluisterde hij haast. Hoe meer ze aan de stem van hem zou denken, hoe meer ze er weer in zou zitten; waarschijnlijk. Hij wreef zacht over haar rug heen, hoopte dat ze haar rust terug kon vinden. Mar niks van wat hij nu kon zeggen, was goed. De enige die hier namelijk overheen kon komen, was zijzelf. Hulp kon lichtelijk geboden worden en een duwtje in de goede richting moest kunnen. Maar zij moest er zelf overheen komen. "Je bent sterk genoeg om dit achter je te laten." Zei hij gemeend, hij geloofde echt dat ze sterk genoeg was om dit achter zich te laten. "Ik weet niet hoe lang het gaat duren, maar hoe vaak je het ook wil vertellen of hoe vaak je ook iemand wil slaan om wat er gebeurt is. Dan ben ik er voor je. Misschien niet meteen, maar als ik thuis ben mag je me gewoon aanspreken." Hij wist niet of ze daar wat aan had, maar hij had het tenminste aangeboden. Ze kon ermee doen wat ze wilde, als ze er nooit meer over wilde praten, dan was dat voor hem ook goed. Hij was geen therapeut, waardoor hij waarschijnlijk niks goed kon vertellen aan haar. Maar als ze daar graag naartoe wilde, dan kon hij deze een regelen. De koele wind zorgde voor een rilling over zijn rug, maar hij bleef staan, wachtend totdat het voor haar genoeg was. Dit ging nu namelijk niet om hem en dat hij het een beetje koud had. Het ging over dat zij nu de rust moest vinden en hij kon zich voorstellen dat na een 'herbeleving' van zoiets heftigs, dat moeilijk moest zijn.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 13, 2016 1:46:18 GMT -5 |
via mobile
Post by Valentina on Aug 13, 2016 1:46:18 GMT -5
Valentina luisterde naar Alec zijn woorden. De eerste die hij sprak, waren misschien goed bedoeld, bemoedigend, maar op het moment zelf waren ze nutteloos. Misschien zelfs woorden waar Valentina in een iets betere gemoedstoestand boos om had kunnen worden. Aan de rest had ze iets meer. Ze mocht met hem praten als ze dat nodig had, ook al was hij geen therapeut. Zou dat beter zijn? Een therapeut opzoeken? Misschien. Later. Voor nu was Valentina tevreden met Alec zelf. 'Is goed', zei ze wat schor. Nog even bleef ze zo met hem staan. Een voor haar onbekende tijd later keek ze naar hem op, terwijl ze zijn gilet langzaam losliet. 'Zullen we terug naar binnen gaan?', stelde Valentina voor. Ze wilde graag het diner uitzitten. Al had het huilen een hoop van haar energie gekost.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 13, 2016 8:03:32 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 13, 2016 8:03:32 GMT -5
Is goed, dat waren haar woorden. Of ze het werkelijk zou doen, dat zou hij vanzelf zien. Maar het aanbod bleef, ook al had ze er geen behoefte aan, dan was dat voor hem ook goed. Hij wist niet hoe lang het duurde, maar uiteindelijk liet ze hem los. Ze vroeg hem om naar binnen te gaan en hij knikte. "Weet je het zeker, Kitten?" Vroeg hij haar rustig. Hij zou het haar niet kwalijk nemen als ze nu naar huis zou willen.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 13, 2016 8:21:40 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 13, 2016 8:21:40 GMT -5
'Ik weet het zeker', zei Valentina zacht. De zachtheid in haar stem was meer omdat deze nog herstellende was, dan haar normale verlegenheid. 'Ik zal waarschijnlijk alleen even de weggespoelde make-up moeten bijdeppen', zei ze met een klein lachje. Alec kon echter zien dat het wel meeviel. De visagiste had kennelijk watervaste mascara gebruikt, en een goede ook, want er was niets uitgelopen. De tranen hadden enkel de rouge grotendeels van haar wangen gespoeld. Een beetje ondoordacht nam Valentina Alec zijn arm om getwee terug naar boven te gaan. Zo leken ze meer op elkaars date dan wat anders, maar waarschijnlijk dachten de mensen dat toch al. Om niet geheel een rotzooi te lijken voordat ze boven aan zouden komen, streek Valentina een paar keer met haar vrije hand langs haar wangen. Eenmaal boven excuseerde zij zich even om naar het toilet te gaan en daar alles wat netter bij te werken van wat was uitgelopen. Het resulteerde erin dat ze nu totaal geen rouge meer op haar wangen had, maar dat deerde Valentina niet. Ze was het immers zo gewend om geen make-up te dragen, dat het nog steeds vreemd was om zichzelf zo opgetut en met nette jurk aan in de spiegel te zien. Weer meer tot zichzelf verliet Valentina het toilet en schoof ze terug aan bij Alec. 'Sorry van zojuist... Het stond ook niet in mijn planning om zo openlijk overstuur te raken', verontschuldigde ze zich wat beschaamd.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 15, 2016 5:53:29 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 15, 2016 5:53:29 GMT -5
Ze wist hetr zeker en hij knikte dan ook. Niks wat hij daar tegenin ging brengen. Ondanks dat hij het ergens nog steeds een slim idee vond om naar huis te gaan, besloot hij deze woorden niet hardop uit te spreken. De weggespoelde make-up moest ze nog bijdeppen? Hij frons, hijzelf zag er vrij weinig van, maar hij was niet van plan om haar tegen te spreken op dit moment. Hij liep met haar mee naar boven en hij liep naar de tafel, terwijl zij richting het toilet ging. Hij nam rustig plaats, terwijl hij een klein slokje van zijn wijn nam. Ze verontschuldigde zich en hij schudde zijn hoofd. Zelf kon hij zijn emoties vrij goed onder controle houden, maar hij had vaak genoeg gezien en hij glimlachte dan ook rustig naar haar. "Geen probleem, Kitten." Zei hij rustig en de vrouwelijke serveerster kwam weer bij hen staan. "Kan ik u het volgende gerecht aanbieden?" Vroeg ze rustig en keek hen beide aan. Alec hoopte persoonlijk op een toetje, niet omdat hij wilde gaan, maar hij vroeg zich af hoeveel meer van die 'rare' gerechten hij naar binnen zal moeten werken.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 15, 2016 10:46:02 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 15, 2016 10:46:02 GMT -5
'Ja, graag', zei Valentina wat opgewekter. De serveerster knikte kort en liep weg met de borden die onderhand koud waren geworden. Ergens vond Valentina dat jammer. Ze had nog niet al haar Dim Sum hapjes op, en die waren juist zo lekker. Dat het toetje nog lang niet kwam, bleek wel toen er eerst nog een soep werd geserveerd. Een redelijke standaard miso soep voor Valentina, en een haaienvinnensoep voor Alec. Daarna kwamen pas echt de hoofdgerechten. St. Jacobsschelpen, zeeduivel en een halve kreeft voor Alec - elk ding per keer geserveerd met een lichte salade of gegrilde groenten erbij. Struisvogelfilet, lamsribbetjes en Black Angus biefstuk voor Valentina, eveneens met de salage of gegrilde groenten erbij. Uiteraard had alles een duur sausje dat er kunstig over het bord was verdeeld. Pas na dat alles kwam hun eerste nagerecht; citroen sorbet in mousserende wijn. Het werd geserveerd in een luxueus kristallen glas. 'Pff, het is dat de porties niet zo groot waren elke keer, anders stond ik onderhand wel op knappen', verzuchtte Valentina met een lichte grijns. Het leek erop dat juist het blijven ervoor had gezorgd dat haar humeur aanzienlijk was opgeknapt. Al kon dat ook schone schijn zijn.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 15, 2016 11:49:25 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 15, 2016 11:49:25 GMT -5
Ze kregen het toetje nog niet, jammer, maar wat er kwam was niet allemaal zo verschrikkelijk. Sommige dingen waren nog best lekker en het serveren was niet eens zo slecht. Het was leuk dat het niet zulke grote porties had en zo had hij tenminste het gevoel vele verschillende dingen geprobeerd te hebben. Een grijns kwam toch op de lippen van Alec te staan toen ze aankwamen met het toetje. Hier nam hij gretig een hap van en knikte op de woorden van Valentina. "Klopt, ze weten het wel goed te serveren." Gaf hij toe. Het was dan ook mooi en sommige dingen waren zeker lekker. Al vond hij sommige dingen wat zout, toch was het niet vies te noemen. Behalve de gember... De gember wilde hij nooit meer zien. "Wat vond je tot nu toe het lekkerste?" Vroeg hij rustig, hij was blij om haar humeur verbetert te zien. Hij was namelijk niet echt goed in het troosten van iemand.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 15, 2016 13:07:49 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 15, 2016 13:07:49 GMT -5
Alec had het anders bijna perfect aangepakt. Tenminste, zoals Valentina het prettig vindt om getroost te worden: iemand die naar haar luistert en haar vasthoudt, om zo een gevoel van geborgenheid te creëren. Het waren van die zogenaamde goed bedoelde adviezen en juppie-zweef-teef- toestanden die een slecht effect hadden op Valentina haar gemoedstoestand. Met zulke dingen voelde zij zich nooit serieus genomen. Alec gaf haar echter het gevoel dat haar gevoelens er wel mochten zijn. Dat de ervaring ook serieus was. Hij vroeg haar wat zij tot nu toe het lekkerst vond, en terwijl Valentina daar over na dacht, meende ze te zien dat hij de toetsjes het lekkerst zou vinden. Zijn ogen leek haast te glimmen als een kind in een snoepwinkel. Ze moest er om glimlachen, want het gaf Alec een veel zachter uiterlijk. Haast jongensachtig. 'Hmn, dat zal toch zeker gaan tussen de Dim Sum, lamsribbetjes en de biefstuk. Sowieso smaakt alles geweldig na al die jaren prut van de opvang', zei ze met een lichte grijns. 'Wat vond jij het lekkerst?', vroeg ze Alec op haar beurt. Nadat ze hun citroensorbet op hadden, kwam er voor ieder een panna cotta met frambozencoulis en lychees als garnering.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 15, 2016 14:15:50 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 15, 2016 14:15:50 GMT -5
Ze gaf aan wat zij het lekkerste had gevonden. Hij knikte naar haar, hij had niet alles op wat zij op had, maar het was altijd goed om te onthouden. Wie weet kon hij het eens bestellen, of door iemand laten ophalen. Wat hij het lekkerste vond? "De kreeft, maar dit ijs is zeker niet verkeerd." Wat dat betreft kon Alec soms heel simpel zijn. Natuurlijk pakte hij van alles het duurste, hij kon het simpelweg. Maar als hij een mooier pak zag wat goedkoper was, dan kocht hij dat gewoon. Maar zoals nu bij het eten, koos hij het duurste uit. De wijn die op de tafel stond begon langzaamaan zijn ledematen aan te tasten. Niet dat hij niks meer kon, maar hij voelde dat ze zwaarder werden en dat was een teken dat hij op moest letten. Hij kreeg ook zin in onnozele dingen. Zwemmen, TV kijken, schilderen (Iets wat hij niet eens kon), Koffie drinken en zelfs dossiers doorlezen of simpelweg een boek. Dit was de rede waarom hij een taxi als vervoersmiddel had gekozen. Omdat dit kon gebeuren en hoewel hij af en toe dronk, was het niet iets wat hij vaak deed en hij wist niet eens meer hoeveel glaasjes hij op had?
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 15, 2016 14:46:17 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 15, 2016 14:46:17 GMT -5
Valentina had pas een tweede glas wijn ingeschonken en die had ze nog geeneens voor de helft leeg. Wat dat betrof was ze geen drinker. Nooit geweest. Waarschijnlijk kwam dat grotendeels door wat het met haar moeder deed. Met kleine happen werkte Valentina zich door de panna cotta en frambozencoulis. Hopelijk was dit het laatste gerecht, want ze zou er serieus niks meer bij krijgen nu. Daar kwam de serveerster weer. 'Wensen jullie nog wat koffie na?' Deze keer liet Valentina het aan Alec over of hij nog wat wilde. Voor haar hoefde het in ieder geval niet per se, maar anders zou ze een cappuccino proberen. Koffie was immers iets wat ze nooit echt had gedronken. Zelfs niets toen ze nog thuis woonde bij haar moeder.
|
|