UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 5, 2016 5:19:26 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 5, 2016 5:19:26 GMT -5
Valentina liet zich naar de auto begeleiden. Enigszins gedwee stapte ze in aan de passagierskant. Terwijl zij haar gordel vastmaakte, zag ze vanuit haar ooghoeken Alec achter het stuur stappen. Hij deed eveneens zijn gordel om, startte vervolgens de auto, maar reed nog niet weg. In plaats daarvan keek hij naar haar. 'Wil je eerst alles kopen, of wil je liever naar huis?', vroeg hij neutraal. Het woord huis... Zo luchtig als dat Alec het gebruikte. Alsof het zo vanzelfsprekend was dat het nu ook haar thuis was. Het zorgde voor een prikkend gevoel in Valentina haar ogen. 'Moet ik dat niet eerst verdienen dan?', vroeg Valentina wat onzeker op het "alles kopen" deel. Zelfs haar vader en diens vriendin hadden vroeger gevonden dat ze spullen moest verdienen. De bloedband stond niet gelijk aan spullen krijgen. Daarbij voelde zij zich absoluut niet geschikt op het moment om welke winkel dan ook in te gaan. Haar haren waren rommelig. Haar kleding was niet meer zo fris. Nee, echt niet dat zij zo een winkel in zou gaan. Al helemaal niet als het zo'n dure winkel zou zijn waarvan zij vermoedde dat Alec zijn kleding kocht. 'I-ik zou liever wat willen opfrissen in uw huis', zei Valentina met zachte stem, terwijl ze niet naar Alec keek. Dit voelde zó ongemakkelijk.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 5, 2016 5:54:18 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 5, 2016 5:54:18 GMT -5
Alec schudde zijn hoofd toen ze vroeg of ze het niet eerst moest verdienen... Een scheve glimlach op zijn lippen. "Dat heet een investering, Kitten. Je hebt een normale basis nodig en nee, die basis hoef jij niet te verdienen. Alle extra's, daar gaan we voor werken." Het woord verdienen klonk nutteloos. Het was niet of ze het verdiende, het was of ze ervoor werkte. Hoewel hij haar alles zou kunnen geven, was hij dat niet van plan. Een uitgebreide basis, dat zeker. De kamer die ze zou willen, die zou ze krijgen. Alles kleding die ze zou willen en die ze nodig had, die zou ze krijgen. Maar verder was hij niet van plan om haar dagelijks te verwennen met alles wat hij zich kon veroorloven. Alec knikte toen ze een keuze had gemaakt, ze wilde zichzelf opfrissen en ergens begreep hij het. "Je zult het met mannen shampoo en douchegel moeten doen." Zei hij nonchalant en begon te rijden. Het was enkele blokken verder en de gebouwen werden steeds hoger, steeds meer verlicht en steeds luxer. Bij een van de grote gebouwen nam hij halt, drukte op een knopje en een garage deur ging open. Hij reed een verdieping naar beneden en zette zijn auto tussen een sportwagen neer en een pick-up. Vervolgens opende hij de deur voor haar. "Hopelijk heb je geen hoogtevrees." Zei hij luchtig en hij liep de trap op, je moest altijd nog langs de bewaking van het gebouw lopen en hij begroette de man achter de balie. Aangezien het maar een verdieping was die ze nu omhoog moesten, vond hij de lift gebruiken nogal onnodig. "Ik zal morgen deze dame registreren bij jullie, ze mag gewoon in en uitlopen." Zei Alec tegen de man, deze met een lach opkeek. "Dat is voor het eerst dat ik jou met een dame zie. Heb je plek gevonden naast je werk?" Een glimlach en Alec schudde zijn hoofd. "Nee, ik ben haar voogd." De man begon te lachen en Alec liep door richting de lift, knopje '100' werd ingedrukt toen Valentina de lift in was gestapt en zo ging de minuut in die het kostte voor de lift om deze verdieping te halen. Hij opende de deur met een simpel schijfje en deze ging met een klik open. Het uitzicht was meteen over de grote stad en links was de grote open kamer, terwijl rechts de open keuken was. Aan beide kanten zat een deur, een die leidde naar zijn kantoor en de andere leidde richting een kamer waar een flipperkast en een pac-man machine stonden en een grote TV met een kastje eronder waar consoles in zaten. Ook was daar een deur aanwezig waar het toilet zat. De trap naar beneden zorgde ervoor dat je bij een gang uit kwam met vijf deuren. Er waren drie slaapkamers, waarvan twee een eigen badkamer hadden. Een slaapkamer was zonder douche en een vierde slaapkamer gebruikte hij geheel als opslag van de zaken die hij had afgerond en was dan ook met kasten ingericht en was voorzien van een slot. Ook was er nog een algemene badkamer met toilet. Het was een strakke inrichting, deze licht met donker combineerde in een prachtig geheel. Hier en daar was een rood element, zoals een van de banken in de woonkamer waarvan de andere zwart waren. Een schilderij in de keuken en zelfs het koffiezet apparaat was in dezelfde rode tint. Dit zorgde voor iets van kleur "Welkom thuis. Alles wat je ziet, mag je gebruiken. Zolang het maar weer terug komt op de plek waar het heeft gestaan." Zei hij rustig en hij liep richting de trap naar beneden. "De badkamer bij mijn kamer heeft spullen om je op te frissen, de andere badkamers hebben helaas niks." Hij wees naar een deur, deze ze mocht gebruiken. Omdat er zo weinig mensen kwamen en vooral niet bleven slapen, waren de andere badkamers eigenlijk nooit nodig. Zelfs de algemene badkamer was zoals deze was opgeleverd en heeft hij misschien ooit een keer gebruikt. "Is het handig als ik hier een setje kleding laat bezorgen? Dat is er binnen een uur als je dat wilt." Hoewel het voor hem raar was en hij totaal geen idee had wat zij wilde of wat iemand nodig had die net van de straat kwam, was het te zien dat hij zijn best deed. Hij wilde weten wat zij wilde en was niet van plan om haar mee te sleuren als zij iets niet wilde.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 5, 2016 15:04:58 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 5, 2016 15:04:58 GMT -5
Daar was die bijnaam weer, Kitten. Valentina wist nog steeds niet goed wat ze ervan moest vinden. Leek ze echt zoveel op een jong katje? Voor haar idee niet. Daarentegen... Alec was groot en breed. Dus waarschijnlijk zag zij er in zijn ogen uit als een klein iemand. Kitten kon daarop slaan, maar verder zag ze geen overeenkomsten. Hij verzekerde haar verder dat ze alles mocht kopen wat ze in het begin nodig zou hebben. Valentina dacht na. Haar blik dwaalde af naar buiten. Wat had ze nodig? Hoeveel had ze nodig? Haar leven op straat had haar geleerd om met weinig heel goed te kunnen overleven. Al wist ze best nog dat ze vroeger meer had, maar had ze toen niet al te veel gehad? Wat was genoeg? Schoon ondergoed en sokken voor een week... Ja, absoluut. Nieuwe schoenen, prima. Één paar moest voldoende zijn, toch? Een borstel? Ja. Twee broeken? Zat. Een paar shirtjes. Misschien een trui of een vest. Meer dan genoeg. Dat moest het wel zo'n beetje zijn. Alec liet Valentina uit haar gedachten opkijken toen hij het erover had dat ze zich met mannen zeep en shampoo zou moeten wassen. 'Dat is niet erg', mompelde ze. Bij de opvang was er ook enkel neutrale zeep geweest. Dus alles was wel best. Als ze maar schoon werd, toch? De auto werd een straat in gereden met één van de grootste wolkenkrabbers die Steelport rijk was. Alec reed er de garage van binnen. 'Hopelijk heb je geen hoogtevrees', merkte hij met een geamuseerde glimlach op. Valentina trok vragend een wenkbrauw op. Hij woonde dus kennelijk hoog, concludeerde zij. Waar ze zich niet op had voorbereid, was dat Alec kennelijk de bovenste drie verdiepingen tot zijn beschikking had, als één woning. De vaart van de lift omhoog drukte raar op haar maag. Iets wat de nerveuze knoop in haar buik niet ten goede kwam. Eenmaal in Alec zijn appartement keek Valentina haar ogen uit. Hoe kon iemand zoveel ruimte voor zichzelf hebben en betalen? Het kleurenthema viel direct op. Het was immers iets wat hij ook doortrok in zijn garderobe. Kennelijk hield hij veel van zwart, wit, grijs en rood. En zij mocht alles wat hier was gebruiken? Waar in vredesnaam voor? Alle luxe was Valentina al lang niet meer gewend. Nooit had ze het überhaupt heel luxe gewoond. Maar ze had vroeger wel het nodige gehad. Dit was puur "over the top". Alec toonde haar de badkamer die ze kon gebruiken. Deze was enkel te bereiken via zijn slaapkamer. Valentina rook hier heel duidelijk Alec zijn eigen geur. Wat blozend wendde ze haar blik naar de grond, om zo min mogelijk van zijn privé dingen te zien. Het voelde heel vreemd om hier zo te lopen. 'Is het handig als ik hier een setje kleding laat bezorgen? Dat is er binnen een uur als je dat wilt', stelde Alec voor. Kleding bezorgen? Deden ze dat dan? En zelfs nog binnen een uur?! Wat voor privileges genoot die man?! Maar, hij had wel een punt. Als ze straks, of morgen zelfs pas, zouden gaan winkelen, dan kon ze niet in haar versleten kloffie rondlopen. 'I-ik denk wel dat het handig zou zijn, ja', beaamde Valentina. 'Ik weet alleen mijn maten niet...' Haar huidige trui en broek leken inderdaad qua breedte veel te groot voor haar. Terwijl ze in lengte misschien te kort waren. 'Heb je een meetlint?' De korte twijfel in Valentina haar stem was voornamelijk, omdat ze niet wist of ze Alec met u of met je aan moest spreken. Als Alec er eentje ging zoeken, stapte Valentina de badkamer in. Ze trok zonder na te denken alvast haar schoenen, sokken, broek en trui uit. Nu stond ze enkel nog in haar bh, slipje en shirtje. Kort keek ze naar zichzelf in de spiegel. Direct wendde ze haar blik af. Ze was niet om aan te zien, vond ze. Haar huid was bleek. Op haar armen en benen zaten vele blauwe plekken en ze was mager. Kon ze die klote spiegel niet met iets afdekken? Om haarzelf niet te willen zien, ging Valentina in de badkamer op zoek naar iets om de spiegel mee te bedekken.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 5, 2016 15:33:29 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 5, 2016 15:33:29 GMT -5
Zijn kamer was zoals het hele huis was, een groot tweepersoonsbed was netjes opgedekt. Een deur in de kamer stond op een kier en daardoor kon je net de inloopkast zien. Er lag geen viezigheid op de grond en het leek erop dat alles wat hij gebruikte, weer terug op de plaats kwam waar het hoorde. Het enige teken van leven, was de wasmand in de hoek, deze een deel van een broekspijp over de rand had hangen. Ook hier hing een TV die haast nooit gebruikt werd en als hij geen schoonmaakster had, zal deze zeker onder het stof hebben gezeten. Hier en daar hing abstracte kunst en toevallig was deze op zijn kamer niet rood, maar geel en blauw. Het nachtkastje had een vierkant lampje en naast dat lampje lag een dik boek. Hij knikte naar haar toen ze beaamde dat het wel handig zou zijn, maar het meisje wist haar maten niet. Hoewel Alec goed zijn eigen maten wist, was hij nu ook geen held in de kledingmaat van vrouwen. Een meetlint, natuurlijk had hij een meetlint. Het was een handig ding, vooral als er stond dat een mes twintig centimeter was en hij het even wilde visualiseren. "Natuurlijk" Zei hij en zichzelf omdraaide. Hij liep naar zijn kantoor en opende de lade, liep vervolgens richting zijn kast om daar een zwarte handdoek uit te pakken en liep richting de badkamer. Hij had er niet over nagedacht dat iemand zich begon uit te kleden zonder de deur op slot te doen en fronste dan ook even toen hij de deur binnen liep. "Vaak kleden mensen zich uit, nadat ze de deur op slot hebben gedaan." Zei hij met een scheve grijns. Hij was niet onder de indruk van een vrouwen lichaam, lust was iets waar hij nu eenmaal vrij weinig last van had. Had hij behoefte aan iets, dan ging hij wel ergens naartoe om er vanaf te komen. Wat hij wel wist, is dat ze er niet gezond uit zag. Hij reikte haar het meetlint aan en hing de handdoek aan de haak langs de glazen inloop douche. Een glimmend bad was gelegen aan de andere kant van de muur de vierkante wasbak deed niet af aan het al hoekige design. "Je gaat beter eten en er komt genoeg zon op het balkon waar je in kan zitten." Zei hij rustig, keek haar onderzoekend aan en zuchtte. "Op verdieping vijftig is een sportcentrum, indien je dat prettig vind." Als hij even niet wist wat te doen, of als hij er niet uit kwam met een zaak, dan ging hij altijd daar heen om zijn gedachte even op orde te krijgen. Zodra Alec haar maten zou weten, zou hij haar alleen laten. De badkamer had alles wat ze nodig zou kunnen hebben. Een föhn, haarschuim, haarspray, gel en hijzelf wist niet eens meer wat hij allemaal in de lade onder de wastafel had zitten.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 5, 2016 15:59:24 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 5, 2016 15:59:24 GMT -5
Valentina schrok zichtbaar op door Alec zijn opmerking. Deur op slot... Helemaal vergeten! Haar wangen werden vrijwel direct rood van schaamte. Ongemakkelijk sloeg ze haar armen om zich heen. De zaken die Alec opnoemde, klonken Valentina meer als verplichtingen in de oren. Dus aan alles moest ze gaan werken? Tegelijk? Dat was best veel. Dat hij constant naar haar bleef kijken, maakte haar gevoel er niet beter op. Niet dat ze van de man verwachtte dat hij iets bij haar zou proberen, maar ze vond zichzelf niet mooi en had liever niet gehad dat iemand haar zo had gezien. Wat aarzelend nam Valentina het meetlint over en keerde Alec de rug toe. Dat voelde nog het meest veilig. Van haar borstkas was weinig meer over bleek uit de meting, 70B. Gevolgd door een te smalle taille en heup, 60 om 80. Dat betekende dus zoveel als XS in shirtmaat. Dat betekende eveneens dat de broek smal moest vallen, maar qua lengte had ze een normalere maat. Waarschijnlijk het standaard. Het voelde zo slecht om die maten in cijfers te zien, dat Valentina ze niet hardop tegen Alec durfde uit te spreken. In plaats daarvan prikten de tranen weer in haar ogen, maar ze stond zichzelf niet toe om ze te laten gaan en drong ze terug naar achteren.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 5, 2016 16:16:16 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 5, 2016 16:16:16 GMT -5
Alec ging tegen de deuropening aanhangen. Wachtte rustig af, terwijl hij tegen haar rug aankeek. Ergens kreeg hij het gevoel dat het minder makkelijk ging worden als dat hij had gehoopt. Ze leek vele dingen ongemakkelijk te vinden. Niet in de gaten hebbend dat het ook vrij raar was als een man in de badkamer stond en zonder ook maar enige schaamte je bekeek. Hoewel Alec in de rechtszaal wist hoe hij zich moest gedragen, liet dat in het normale leven wat te wensen over. Toen de cijfers niet opgenoemd werden, was het de beurt van Alec om zich ongemakkelijk te voelen. Hij deed enkele stappen vooruit en legde een hand op haar schouder. "Kitten?" vroeg hij met een lichte twijfeling in zijn stem. In tegenstelling tot haar blanke huid, was hij licht getint en leek ze hierdoor nog bleker in zijn ogen. Wat moest hij hiermee? Waarom vertelde ze niet simpelweg haar maten? Toen leek het kwartje te vallen, onzekerheid. Dames hadden daar vaker last van, toch? "We kunnen ook morgen kleding gaan kopen." Zei hij zacht. "Het hoeft niet nu." Met zijn andere hand pakte hij het meetlint vast en wilde deze langzaam uit haar hand pakken. Deze gemoedstoestand was haast speciaal voor Alec. Niet vaak liet hij zijn gevoelige kant zien. Vooral niet als er publiek bij was en als het mogelijk was dat andere mensen het zagen. De bezorgdheid was te horen in zijn stem, net zoals het beetje onbegrip was hij op dit moment had. Onwennig, dat was het en omdat hij geen dreiging zag in Valentina, kon hij zijn 'schild' laten zakken.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 5, 2016 16:26:22 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 5, 2016 16:26:22 GMT -5
'Kitten?' Alec zijn stem klonk zacht. Ach, misschien was de bijnaam nog niet eens zo erg, bedacht Valentina zich. De plotselinge hand op haar schouder liet haar echter iets ineen krimpen. Meer omdat ze het niet had verwacht en de situatie toch al vreemd was. Het lint liet ze uit haar hand trekken, terwijl ze luisterde naar de geruststellende woorden van de man die zich zonder duidelijke reden had opgeworpen als haar voogd. Waar deed hij het voor? Twijfel schoot door haar gedachten. 'Ik... Ik heb dan alleen niks geschiks om aan te trekken naar een winkel', zei Valentina zacht. 'Ik denk niet dat ik in mijn huidige kleding überhaupt naar binnen mag...' Dat wist ze wel zeker, want ooit had ze het geprobeerd om iets te kopen in niet eens een dure zaak, maar toch was haar klandizie geweigerd op basis van hoe ze eruit zag. Of ze nu geld bij zich had of niet. Aan haar konden ze immers niet verdienen met dat ene shirt of broek wat ze zou hebben gekocht. En een figuur als haar in de winkel was niet goed voor de reputatie.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 6, 2016 4:55:55 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 6, 2016 4:55:55 GMT -5
Ze liet het lint uit haar handen halen en Alec stopte deze in zijn broekzak. Deze kon hij zodadelijk terugleggen. Ze had niks wat geschikt was om aan te trekken, maar dat gingen ze juist in de winkel halen. "Natuurlijk mag je de winkel in. We gaan morgen als eerst naar een kapper, daarna gaan we het ondergoed kopen en dan gaan we je kleding kopen." Hij haalde zijn schouders op, zo simpel was het nu eenmaal. "We gaan juist naar de winkel om iets leuks voor je te kopen, daar kunnen en mogen ze niet moeilijk over doen." Alec zou er eigenhandig voor zorgen dat ze de winkel in zou mogen, anders zou hij het wetboek open gooien en ze vertellen dat ze een aanklacht zouden krijgen als ze niet binnen zou mogen. Maar waarom was hij zo bezorgd om haar? Ergens wist hij het zelf niet, was het omdat ze er zo slecht uit zag? Dat hij normaal gesproken niet omkeek naar mensen die er zoals haar bij liepen? Dat was niet geheel waar, vaak genoeg had hij een briefje in een bekertje gegooid van een zwerver. Maar hij kwam nu eenmaal niet op veel plekken waarbij de armoede een grote rol speelde. "Ik zal wat kleding voor je pakken. Dan kan jou kleding in de was." Waren zijn vluchtige woorden en hij verdween de kast in. Hij moest tussen al zijn nette kleding, een normaal shirt zien te vinden. Het was simpel zwart shirt, ondergoed kon hij haar niet bieden evenals een broek. Was het niet de bedoeling dat hij hierover nadacht, voordat hij iemand in huis zou nemen? Het shirt wat hij had kon voor haar haast als jurk dienen, maar het was schoon. Het rook tenminste lekker... Hij liep terug naar de badkamer en legde het shirt op het krukje wat er stond. "Deze kun je tot dan dragen." Zei hij rustig. "Kan ik nog wat voor je doen?" Als ze nee zou zeggen, of misschien zelfs knikken. Zou hij haar vertellen in zijn kantoor te zijn en uitleggen welke deur dat was. Dan zou hij haar alleen laten en zou zij zichzelf kunnen opfrissen.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 6, 2016 8:11:41 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 6, 2016 8:11:41 GMT -5
'Oh?', reageerde Valentina iets verbaasd. 'Ze hebben me eerder wel toegang geweigerd', bekende ze. Al had ze het idee dat Alec er wel voor kon zorgen dat ze alsnog naar binnen kon komen. Alec meldde dat hij wat kleren voor haar zou pakken. Dus wachtte Valentina maar even met onder de douche stappen tot hij terug zou komen met het shirt en dan weer weg zou gaan. 'Deze kun je dragen.' Alec kwam terug met een zwart shirt. 'Dank je', zei Valentina met een wat verlegen glimlach. Het shirt was duidelijk te groot voor haar. Maar daar zou ze wel iets op weten. En gelukkig waren haar reserve slipje en bh net gewassen bij de opvang, dus die zou ze straks gewoon aan kunnen trekken. Valentina hing het shirt bij de handdoek. 'Kan ik nog wat voor je doen?', vroeg Alec. Ze keek even naar hem op en schudde haar hoofd. 'Nee, zo red ik me wel even', zei ze op het aanbod. Alec liet haar weten dat als er nog iets was, dat Valentina hem dan in zijn kantoor kon vinden. Daar knikte ze enkel op dat ze het begrepen had. Zodra hij de badkamer had verlaten, kleedde zij zich verder uit en stapte de douche in. De eerste keer draaide Valentina de verkeerde kraan open, waardoor niet de regendouche begon te lopen, maar één van de vele zij douchekoppen die bedoeld waren als je echt zin had om van alle kanten schoon te worden. Hierdoor slaakte ze een geschrokken kreetje en draaide de kraan gelijk weer dicht. Goed, niet de juiste knop dus. Wat was er in vredesnaam mis met een normale douche? Omdat Alec geld had, moest hij dan dus gelijk onzinnige dingen kopen. Werkte het zo voor de rijken? Niks voor haar. Valentina probeerde de volgende knop. Nu ging wel de regendouche aan. Haar douchen duurde niet lang. Ze maakte zichzelf in een minuutje nat, zeepte zich geheel in; haren en lichaam, om zich vervolgens gelijk weer af te spoelen. Al met al was Valentina met vijf minuten klaar. Vervolgens droogde ze zich af met de handdoek. Uit haar tas haalde ze haar schone onderkleding. Dat trok ze aan. Daarna deed ze het zwart shirt aan, maar niet zoals je normaal gesproken een shirt zou aantrekken. Valentina stapte in het hoofdgat, schoof het shirt over haar benen verder omhoog, totdat hij over haar borsten zat. Vervolgens pakte ze één voor één de mouwen en vouwden die in het hoofdgat, zodat het de illusie gaf dat ze een omslagjurkje of iets aan had. Even keek Valentina naar haarzelf in de spiegel. Het viel te doen... Omdat het moest. Ze raapte haar kleding en de gebruikte handdoek bij elkaar en zocht Alec op. Zachtjes klopte ze op de deur. 'Waar is het washok?', vroeg Valentina zacht. Hopelijk stoorde ze hem niet tijdens zijn werk.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 6, 2016 11:21:13 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 6, 2016 11:21:13 GMT -5
Ze hadden haar de toegang geweigerd. Dat was zelfs iets waar Alec niet gepast vond. Hoewel de man niet altijd even netjes was, vond hij iemand weigeren op basis van uiterlijk belachelijk. Hijzelf had vaak genoeg cliënten gehad waarmee hij in het dagelijks leven nooit mee om zou gaan. Maar als het om werk ging, dan had hij er weinig over te zeggen. Hij maakte er echter geen woorden aan vuil en toen ze aangaf dat ze niks meer nodig had, vertrok hij dan ook richting zijn kantoor. Hij opende een van de dossiers op zijn tafel en fixeerde zijn bruine ogen op de letters. Na enkele tellen stond hij op, gebruikte de trap om bij een hogere plank te komen en toen er op de deur geklopt werd glimlachte hij naar haar. Hij kwam met het boek van de trap af en legde deze op zijn bureau en pakte de stapel uit haar handen. Alec liep de trap af om het in de wasmachine te gooien. Dat was iets wat hij zelf nog kon, wassen. Hoewel hij zijn schoonmaakster ook betaalde om de was te doen en te strijken, deed hij wassen nog wel. Strijken was iets wat hij totaal niet kon en daar begon hij ook niet aan. Hij gooide haar kleding in de machine en zette deze aan, de handdoek gooide hij in de wasmand en vervolgde zijn weg weer naar boven. "Het is de laatste deur van de gang aan de rechter kant." Zei hij rustig. Het was nu wel duidelijk dat Alec toch wel een verzorgde kant had. Hoewel hij het niet geheel handig liet merken en zoals nu, gewoon haar kleding over nam en het in de machine deed. Nu pas merkte hij op dat ze het zwarte shirt op een hele andere manier aan had als dat hij in eerste instantie had verwacht. "Goed idee om het shirt zo aan te doen." Zei hij met een glimlach. "Heb je honger? of wil je liever de stad in?" Vroeg hij rustig.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 6, 2016 16:42:17 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 6, 2016 16:42:17 GMT -5
Valentina haar mond ging in een protest open op het moment dat Alec de was gewoon uit haar handen nam. Echter, omdat hij zo snel was, kon zij niks uitbrengen voordat hij ermee vandoor ging. Daarom sloot ze haar mond en volgde maar zwijgend. Dan wist ze het voor de volgende keer. Ze hoefde enkel te weten waar de wasmachine stond. Het wassen zelf kon ze nog wel. Vroeger deed ze dat ook, al vanaf haar zevende zelfs. Nadat Alec de was in de machine had gestopt, liep Valentina weer met hem mee terug naar boven. Het complimentje, als ze het zo mocht zien, liet haar lichtjes glimlachen en zorgde voor een blos op haar wangen. Een "jurk" dragen was nieuw voor haar en kennelijk stond het wel. Dat was een kleine opluchting. 'Heb je honger? Of wil je liever de stad in?', legde Alec Valentina de keuze voor. Kiezen zou makkelijker zijn geweest als haar voogd verder had verteld wat hij dan in de stad had willen doen. Zou hij toch direct gaan willen shoppen? Waarschijnlijk bedoelde hij dat ja. Daar ging Valentina in ieder geval vanuit. En als ze eerlijk was, dan was het ook het meest logische om te doen. Haar kleding zat nu in de was. Dat zou morgen nog niet droog zijn. Daarbij gaf het geen goede indruk. Haar shirt-omgetoverd-tot-jurkje zag er beter uit. 'Is een combinatie ook mogelijk?' Ze hoopte niet te vrijpostig te zijn met haar voorstel. Maar haar maag gaf de voorkeur aan eerst eten voordat ze op pad zouden gaan.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 8, 2016 6:20:28 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 8, 2016 6:20:28 GMT -5
Of het te combineren was? Hij knikte, natuurlijk was dat te combineren. In de stad was genoeg te eten en genoeg winkels waar ze kleding konden kopen. Hij had niet gedacht dat ze er nog op uit had willen gaan, maar hij wilde de keuze voor haar niet beperken. Alec legde de telefoon aan zijn oor om een taxi te regelen, maar daar bleef het niet bij. Hij belde ook iemand om de andere kamer in te laten richten. Natuurlijk was het degene die ook zijn huis had ingericht en het was al snel geregeld dat vanavond enkele kamer ideeën toegestuurd zou krijgen om uit te kiezen. Hij was normaal gesproken akkoord gegaan met drie ideeën, maar had nu voor acht designs gevraagd; hij had namelijk geen idee wat Valentina mooi of leuk vond. "De taxi zal er zo zijn en vanavond zullen er een aantal designs van je kamer zijn. Dan kun je er een kiezen." Hij lachte naar haar. "Kitten, wat wil jij vandaag doen? Jij mag de route bepalen." Zei hij rustig, hem maakte het niks uit. Zolang Valentina het maar leuk vond.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 8, 2016 14:44:55 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 8, 2016 14:44:55 GMT -5
Valentina voelde zich overweldigd met alles wat haar ineens werd toegeworpen. Haar verlegenheid ging van matig aanwezig naar compleet de overhand hebbend. Haar ogen zochten de vloer op en haar wangen kleurden rood. Acht designs?! Wat was er mis met een likje verf, een behangetje en wat standaard Ikea dingen zoals een simpel bed en een kast voor kleding? 'Z-zoveel moeite voor mij is echt niet nodig', stamelde ze. In het contract stond basisbehoeften, niet alle luxe van de wereld. Maar waarschijnlijk was dit voor Alec basis? Tevens mocht zij bepalen waar ze heen gingen deze avond? Daar wist Valentina niet zo gauw iets op. 'Qua plekken... Ik heb veel van de buitenkant gezien. En ik ken de geruchten over vele plekken, maar ik weet van de meesten nauwelijks hoe het er van binnen uit ziet en of het wat is', sprak ze schoorvoetend. '...Er is echter wel één restaurant waar ik graag naartoe zou willen', zei ze zacht, ergens bang dat het misschien te duur zou zijn. 'De Gen no Bara...' Het was een Japans restaurant, één van de meest luxueuze in de stad. Het was al heel lang haar wens om daar een keertje te gaan eten, maar die prijzen.... Altijd had Valentina zich voorgehouden om er één keer in haar leven er te gaan eten, zodra ze van de straat was en genoeg had verdient. Als Alec het te duur vond, dan zou die doelstelling voor haar blijven staan. Nu was de kans immers groter dan ooit.
|
|
Prosecutor
The only time a lawyer can cry is when it’s all over.
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY Ruka
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 8, 2016 15:09:49 GMT -5 |
Post by Alec on Aug 8, 2016 15:09:49 GMT -5
"Dit is geen moeite." Zei Alec rustig en haalde zijn schouders op. Het leek er haast op dat ze er niet wilde zijn, dat alles wat hij deed, teveel was. Maar dit was voor hem niks, het was voor hem niet teveel geld en hij had het idee dat de jongedame het wel eens verdiende om 'teveel' te krijgen. Hij keek naar haar, hoe ze naar de grond keek, alsof hem aankijken moeilijk was. Een glimlach toen ze de naam van het restaurant opnoemde. Nee, hij was er zelf nooit geweest. Uit eten gaan deed hij toch vrij weinig, alleen aan een tafel zitten was namelijk saai en Alec kon nog best goed koken en thuis was af en toe heerlijk om door te brengen. Hij had niet voor niks een huis gekocht met een goed uitzicht. Dus een keer ergens eten, al was het de duurste tent van de stad, kon hij wel accepteren. "Als jij daar wil eten, dan moet je ook de kleding hebben om daar te eten." Hij liep naar haar toe en legde een vinger onder haar kin om deze langzaam omhoog te halen. Zodat ze in ieder geval niet meer naar de grond keek. "De grond heeft weinig te vertellen, Kitten. Hoe je jezelf ook voelt, blijf vooruit kijken." Een grijns op zijn lippen. "We gaan." Terwijl hij de voordeur voor haar open hield en ze de taxi in konden stappen op weg naar het duurdere gedeelte van de stad. Onderweg belde hij het restaurant voor een plek voor twee personen en tot zijn opluchting, waren er nog enkele tafeltjes beschikbaar. Hoewel hij een duur huis had en dure kleding, was er verder weinig waar hij zijn geld aan uit gaf. Hij had daarom genoeg om Valentina te voorzien van alles wat nodig was en meer zelfs. Hijzelf zou voor de gelegenheid ook kleding kopen, zodat hij niet in zijn standaard kleding naar het dure restaurant zou gaan. Indien Valentina het goed zou vinden, zou hij haar in een kappersstoel zetten, bij de visagist zetten en daarna met haar de dure kleding winkels af gaan. Als ze geheel klaar zou zijn, dan zouden ze met de taxi richting het restaurant gaan.
|
|
UNDECIDED
You can't hide behind fairytales and keep washing your hands in innocence
APPLICATION
PLOTTER
| |
| |
| |
PLAYED BY
USER IS ONLINE
| |
|
|
|
Aug 8, 2016 15:36:04 GMT -5 |
Post by Valentina on Aug 8, 2016 15:36:04 GMT -5
In Valentina haar hoofd was alles ook te veel. Zij was te veel. Dat was immers wat zij al die jaren had geleerd; van haar vader, van haar moeder, van de rest van de stad. Al waren er heus ook uitzonderingen, zoals Doug. De korte gedachte aan hem liet haar voor een seconde glimlachen. Plots zag Valentina Alec zijn voeten dichtbij staan. Kort erop voelde ze zijn wijsvinger onder haar kin en werd ze gedwongen om op te kijken. Voor een moment voelde het anders. Valentina keek Alec recht in zijn ogen aan. Haar hart klopte tot twee keer toe sneller. Haar wangen bleven rood, nu om een iets andere reden. 'De grond heeft weinig te vertellen, Kitten. Hoe je jezelf ook voelt, blijf vooruit kijken', berispte hij haar met een grijns om zijn lippen. 'We gaan.' Valentina liet zich maar de juiste kanten op dirigeren. In de lift was er zo lang als het duurde om beneden te komen een stilte. Of die ongemakkelijk was, wist ze niet. Eenmaal op de begane grond liepen Alec en Valentina door de hal naar buiten toe. Zowel de bediende achter de balie als de portier bij de deur knikten naar hen als wijze van groet. Als een heer hield Alec de deur open van de taxi die stond te wachten. Zonder enige keuze te hebben, stapte Valentina maar in. Pas toen drong er licht besef tot haar door dat ze op blote voeten was. Ach... Misschien viel het niet op, maar die afgetrapte gympen van haarzelf had ze echt niet aan gekund onder haar "jurkje". Valentina was in de veronderstelling dat zij alles mocht bepalen vanavond, maar nog voordat ze iets had kunnen opnoemen, vertelde Alec waar de chauffeur naartoe moest rijden. Enigszins verbouwereerd keek Valentina naar hem opzij. Dat was de dure winkelstraat! Ook al gingen ze naar een chique restaurant, dan hoefde ze toch niet gelijk merkkleding te hebben? Toch zweeg Valentina. Met op elkaar geperste lippen keek ze naar buiten. Voorlopig voelde het nog steeds of ze haar vrijheid kwijt was. Een gouden kooi was immers toch gewoon een kooi, met dezelfde beperkingen.
|
|